Jeff Lynne s ELOAlbum

Het mag een verrassing heten dat er na zoveel jaren nog een nieuw album verschijnt van Electric Light Orchestra, al is dat nu slechts nog een éénmans orchestra: Jeff Lynne’s ELO.
Na het ter ziele gaan van het oorspronkelijke Electric Light Orchestra moest nog een aantal financiële kwesties worden afgehandeld die, zoals dat meestal gaat, tot de nodige onderlinge conflicten leidden. Lynne had zijn buik wel vol van het hele circus en richtte zijn pijlen op het producerschap met onder andere George Harrison, Roy Orbison, Traveling Wilburys en The Beatles. Vele andere producersklussen zouden nog volgen.
Lynne had er, in overleg met Bev Bevan, mee ingestemd dat laatstgenoemde onder de naam ELO Part II verder ging. Gaandeweg sloten zich hierbij ex-leden van het ELO zoals Mik Kaminski, Kelly Groucutt en Hugh McDowell aan. In 1999 verkocht Bevan zijn aandeel in de naam ELO terug aan Jeff Lynne en de overigen gingen verder onder de naam The Orchestra.

In 2001 verscheen er onder de naam ELO een nieuw album met Jeff Lynne, getiteld “Zoom”. Naast Lynne was alleen nog oud-lid Richard Tandy van de partij. Er werden twee liveoptredens gedaan voor de tv, maar de aangekondigde tour werd afgezegd.
Tien jaar later verscheen “Mr. Blue Sky: The Very Best of Electric Light Orchestra” waarop Lynne alle grote ELO-hits zelf opnieuw had ingespeeld. De belangstelling voor ELO trok aan en men slaagde erin om Lynne over te halen voor een groot liveconcert tijdens het jaarlijkse Radio 2 festival in Hyde Park. De weerslag van dat concert is terug te vinden op de dvd/blu ray: “Live in Hyde Park”. Het grote succes van dit optreden deed Lynne besluiten het ELO weer nieuw leven in te blazen (in zijn eentje). Vandaar de titel “Alone In The Universe”.

ELO is nooit echte progrock geweest, maar Lynne & Co wisten altijd wel een klassieke of soms zelf een echte prog twist aan hun overigens uiterst commerciële songs te geven. Op dit “Alone In The Universe” niets van dat alles. Tien basale songs waarvan er vier onder de drie minuten klokken en de rest onder de vier minuten blijft.
Het Electric Light Orchestra is volledig uitgekleed en lijkt net zo zwaar door bezuinigingen te zijn getroffen als de Nederlandse orkesten. Het lezen van de teksten blijkt hier met vlagen een tenenkrommende bezigheid en in sommige gevallen zou je denken dat staatsecretaris Dekker himself aan de teksten heeft meegeschreven: “She’s dirty to the bone, she’ll deceive you till the cows come home”.
De strijkers die in een groot aantal nummers te horen zijn, zijn allemaal digitaal en aanzienlijk naar de achtergrond verdwenen. Verder bespeelt Lynne alles zelf, behalve een beetje percussie, dat door zijn opnametechnicus is gedaan en zijn dochter die op twee nummers achtergrondzang doet. Nergens bombastische koren van het ELO van weleer, maar wel die typische meerstemmige zang die herkenbaar is uit duizenden door dat karakteristieke stemgeluid van Lynne.
Voor degenen die inbreng van Richard Tandy hadden verwacht, kan ik melden dat zijn naam wordt genoemd bij de “Special Thanks To…” Hij zal overigens wel meespelen tijdens de komende tour.

Tot zover de teleurstellingen. Wat overblijft is dat ongekende songschrijver en producersambacht van Jeff Lynne. Paul McMartney heeft wel eens gezegd dat ELO verder ging waar The Beatles zijn gestopt. Dat Beateleske hoor je op dit album met regelmaat terug in de composities, waarbij de ballads over het algemeen de sterkste indruk achterlaten. Naast The Beatles heeft Roy Orbison een onuitwisbare indruk op Lynne gemaakt, getuige I’m Leaving You. Sluit je ogen, denk je in dat Orbison dit zingt (Jeff Lynne zit er niet zo heel ver naast) en huiver.
De uptempo nummers (pop/rock ’n roll) zijn melodisch niet zo sterk en dreigen soms vervelend of zelfs banaal te worden. Toch weet hij er dan weer een draai aan te geven dat je denkt: “dat deed ie bij ELO ook” en het nummer is gered.

Het is begrijpelijk dat er als opwarmer voor de nieuwe tour een album moest komen van ELO, maar los van de kwaliteiten van Lynne als componist en producer, verdient dit album niet het label/logo van ELO. Het is eigenlijk gewoon een soloalbum van Jeff Lynne.

Math Lemmen