Jonas Lindberg & The Other SideAlbum

We moesten lang wachten op nieuw werk van de Zweedse bassist Jonas Lindberg. Dit album werd al eerder aangekondigd, maar kort voor de releasedatum toonde Insideout Music interesse. Er volgde een platendeal en een nieuwe releasedatum. Aangezien ik “Pathfinder” nog steeds een uitstekend album vind, ben ik benieuwd hoe Lindberg zich heeft ontwikkeld.

Ook deze keer wordt hij bijgestaan door een enkele vaste muzikanten die ooit de bijnaam ‘The Other Side’ hebben gekregen. Op “Miles From Nowhere” wordt ons 76 minuten aan nieuwe muziek voorgeschoteld, verdeeld over zeven tracks, waarbij voor het titelnummer ruim 25 minuten wordt uitgetrokken.

Evenals op het vorige album valt de positieve en aanstekelijke sfeer van de muziek op. Het spelplezier en de passie spat ervan af. De productie is fris en vol en de muziek zit vol tempowisselingen die voor een prettige shot adrenaline zorgen. Je kunt er heerlijk op sporten en bij het autorijden moet je oppassen dat je je gaspedaal niet steeds wat verder indrukt.

Secret Motive Man is een heerlijke uptempo opener waarin alles klopt, sterke zang, gierende toetsen en een pittige gitaarsolo op het einde. De achtergrondzang van Jenny Storm zorgt voor een mooie balans. Little Man opent met akoestische gitaar en zang en lijkt de ballad van het album te worden, maar al snel gaat het tempo omhoog. Ook hier spelen de toetsen een grote rol. Ze houden qua stijl het midden tussen Jon Lord, Tony Banks en Martin Orford. Ik kan er geen genoeg van krijgen.           Deze eerste twee songs roepen herinneringen op aan de hoogtijdagen van Toto, gemixt met moderne neo-prog.

Een van de absolute hoogtepunten is Summer Queen dat ons op een kwartier aan zalige neo-prog trakteert. Een grote rol is hier weggelegd voor zangeres Jenny Storm. Haar stem doet denken aan Johanne Kippersund van het Noorse Meer. De eerste vijf minuten klinken prettig poppy en dan luidt het toetsenwerk van Jonas Lindberg een nieuwe acte in. Het gitaarwerk en zijn stem zorgen voor meer pit. De vocale dialoog tussen Lindberg en zangeres Jenny Storm geven een fijne dynamiek. Daarna is het instrumentaal vuurwerk dat de klok slaat. Vooral de gitaarsolo’s zijn geweldig. Ik vermoed dat Lindberg hier als instructie heeft gegeven ‘geef alles wat je hebt en ga helemaal los’. Het kan niet anders dat de gitaristen hier heel veel plezier aan beleefd hebben, en wij ook. Wat heerlijke achtbaan is dit!

Oceans Of Time is meer rock-georiënteerd waarbij Lindberg vocaal alle zeilen moet bijzetten, maar nergens uit de bocht vliegt. Het frivole toetsenwerk vormt een mooie tegenhanger. Ook hier spat het spelplezier ervan af. Beetje reggae? Moet kunnen. Vleugje blues? Doe er maar bij. Orgeltje erin? Gewoon doen. Het epische titelnummer met zijn 25 minuten wordt voor het laatst bewaard. Het is opgedeeld in vijf delen en die overgangen hoor je duidelijk. Ik houd persoonlijk meer van een organische epic en niet van een overduidelijk samengestelde. Maar dat is dan ook mijn enige puntje van kritiek, want het klinkt wel geweldig. Het nummer volgt de bekende formule met een instrumentale ouverture, een sterk vocaal deel, een langgerekt instrumentaal stuk, akoestische rustpunten en een finale met een geweldige gitaarsolo van Roine Stolt (The Flower Kings).

“Miles From Nowhere” is een heerlijke ongecompliceerde neo-prog plaat geworden vol met dynamische prog waar het plezier en liefde voor muziek vanaf druipt. Zet dit album op en het leven is 76 minuten lang opeens een stuk minder ingewikkeld en veel leuker. Dikke aanrader!