KarfagenAlbum

Met “Birds Of Passage” levert het Oekraïense Karfagen alweer zijn elfde album in slechts veertien jaar tijd af. Achter dit klaarblijkelijk zeer productieve Karfagen schuilt vooral toetsenist Antony Kalugin. Hij is dan ook verantwoordelijk voor alle composities en voor de productie van deze schijf. En schijnbaar komt bij hem de inspiratie moeiteloos.

Op dit album staan slechts vier composities: twee epische werken van meer dan twintig minuten, Birds Of Passage deel één en twee, en twee kortere bonusnummers. En de muziek op dit meer dan vijftig minuten durende werkstuk zal voor alle liefhebbers van progressieve rock gegarandeerd één groot feest der herkenning zijn. Invloeden van alle prog-helden van de jaren zeventig komen bij het beluisteren van deze ‘progtail’ voorbij: Yes, Camel, Pink Floyd, Genesis, Jethro Tull, noem ze allemaal maar op… Net als bij bijvoorbeeld The Flower Kings het geval is. En daar doet “Birds Of Passage” mij dan ook sterk aan denken, aan The Flower Kings, maar dan iets meer gepolijst.

Ook voor de teksten heeft Kalugin zich laten inspireren door grote namen: de dichters William Blake en Henry Wadsworth Longfellow. En de op een illustratie uit een sprookjesboek lijkende sfeervolle afbeelding die de albumhoes opsiert is gemaakt door Igor Sokolskiy. Een artiest waarvan het werk in het verleden al vaker is gebruikt voor albumhoezen van Karfagen.

Het album begint met Birds Of Passage (part 1). Zoals al vermeld duurt dit stuk meer dan twintig minuten. Volgens de informatie op de albumhoes is het nummer in vijf subsuites ingedeeld. Maar bij het beluisteren blijkt dat dit niet betekent dat het nummer telkens wordt onderbroken. De zang op dit nummer is zeer gevarieerd, van soms Yes-achtige koortjes tot prima uitgevoerde solozang door verschillende vocalisten. En eigenlijk geldt die gevarieerdheid ook voor de muziek: tempo-, stijl- en sfeerwisselingen te over. Het toetsenspel van Kalugin is uitermate sfeervol en rijk, en de bijdrage van beide gitaristen is werkelijk om bij te likkebaarden.

Birds Of Passage (part 2) begint met een rustig en sfeervol stuk akoestische gitaarmuziek. Strijkers en piano zorgen voor bijval voordat het nummer overgaat in een Yes-achtige passage, waar vooral het gitaarspel en het Squire-achtige baswerk debet aan zijn. Ook hier komen de grote variatie aan invloeden en stijlen langs waaruit in deel één ook al werd geput. En ook al is het stuk daardoor misschien wel een soort progressieve lappendeken, dat stoort mij in het geheel niet. Het is nergens ‘lelijk’ gedaan en de muziek blijft, volgens mijn bescheiden mening uiteraard, continu uitermate plezierig om naar te luisteren. Na al dat moois wordt uiteindelijk toegewerkt naar een heftige climax met een hoofdrol voor een heerlijk jankende elektrische gitaar. Fijn hoor!

Dan de bonusnummers. Vooropgesteld: van mij had het niet gehoeven, het toevoegen van deze bonustracks. De twee eerste stukken samen vormen juist zo’n mooi geheel. Maar goed, het is een bonus, en een gegeven paard…

Het eerste bonusnummer, Spring (Birds Delight), kenmerkt zich vooral door de bijzondere zangpartijen. Het nummer doet mij al met al nog het meest denken aan het vroege solowerk van Peter Gabriël.

Het hoofdzakelijk instrumentale andere bonusnummer Sunrise begint voornamelijk akoestisch. De interessante fluitpartij doet denken aan het spel van Ian Anderson. Na enkele minuten doen ook drums, toetsen en een bescheiden koortje een bijdrage aan dit sfeervolle stukje muziek.

Jaarlijstmateriaal waarschijnlijk! En dat al zo vroeg in het jaar (releasedatum: 3 januari)! Volgens mij gaat Antony Kalugin met zijn Karfagen daarmee voor een snelheidsrecord. Birds Of Passage is een sfeervolle schijf geworden met heerlijke muziek van zeer hoge kwaliteit. Origineel? Nee, dat zeker niet, maar wel gewoon heerlijk om herhaaldelijk te beluisteren. En de bonusnummers zijn wat mij betreft dan misschien wel overbodig, maar ook deze twee composities zijn zeker niet slecht. Kortom: een lekker kwaliteitsplaatje van een Oekraïens bezig baasje!