KarnatakaAlbum

Als we Karnataka goed en wel in het historisch perspectief van de progressieve rock plaatsen, is het een band met een uitstekende live-reputatie, boeiende en goed in het gehoor liggende composities die vaak uitstekend worden uitgewerkt en zegge en schrijven één meesterwerk, het in 2003 uitgekomen “Delicate Flame Of Desire”.

“Secrets Of Angels” – dat maar liefst twaalf jaar nadien verschijnt, maar schokkend genoeg slechts de tweede plaat na deze klassieker is, en de vijfde in de inmiddels bijna twintigjarige carrière van de band rondom Ian Jones – doet daar niks aan af. Het is wederom een uitstekend album, maar het roept ook vragen op.

Prijspakker van het album is de afsluitende epic van de plaat, het titelnummer Secrets Of Angels. Het maar liefst twintig minuten durende nummer, de langste ooit in de geschiedenis van Karnataka,  begint vol folk-invloeden en komt langzaam op gang, maar daarna gaan alle luiken wijd open. Het stuwende geluid van met name het tweede deel (Crimson Tears), met het fabelachtige drumwerk van Jimmy Pallagrosi, het dwingende basspel van leider Ian Jones en de uitstekende achtergrondzang, tezamen met de uiterst zelfverzekerde stem van Hayley Griffiths – die nooit meer weg mag bij Karnataka – en de afsluitende korte gitaarsolo van Enrico Pinna, maken dat je helemaal klaarzit voor de twee instrumentale intermezzo’s die volgen. In Requiem For Life hoor je dat Griffiths ook prachtig kan zingen als ze een rustig stuk moet zingen, waarna de twee afsluitende delen In The Name Of God en Secrets Of Angels ook prima als twee afzonderlijke delen op een concert zouden kunnen worden uitgevoerd.

De overige nummers zijn weliswaar niet zo indrukwekkend als deze lange track, ze kenmerken zich wel stuk voor stuk door melodisch vernuft, een sterke productie en een hoog gehalte aan meezingbaarheid. Soms spat het glazuur van je tanden (Fairytale Lies is bijvoorbeeld haast te zoet voor woorden) en zou Karnataka het wellicht bij de vakjury van het Eurovisie Songfestival verrassend goed doen, maar het is ook wel de stijl waar de Britse band goed in is.

De grootste – maar belangrijkste – kritiekpunten die ik heb ten aanzien van “Secrets Of Angels” vat zich samen in de vraag: waar zijn de ellenlange gitaarsolo’s? De enige lange gitaarsolo van betekenis van Pinna zit in het reeds besproken epos Secrets Of Angels, waar hij laat horen met de gegeven ruimte gemakkelijk nog tien minuten te kunnen vullen, en met elke toegevoegde minuut had mijn recensie nog positiever geweest.

Ik mis de verdieping. Liedjes van Karnataka overvallen je. Waar je denkt eerst te maken te hebben met een eenvoudig, mooi of lekker klinkend liedje, aan het einde barst je in tranen uit van zoveel geluk dat je deze muziek mag kennen. Nu valt me op dat zowel Borderline als Forbidden Dreams eindigen in een fade-out, net als Pinna zo’n beetje is begonnen met zijn gitaarsolo. Waarom? En zelfs Feels Like Home, dat nog het meeste doet denken aan de ‘oude’ Karnataka, mist Pinna’s touch. Ik durf te stellen dat menig compositie gemakkelijk vier minuten extra gitaarsolo van Pinna nodig had. Enrico Pinna – die overigens in Peter Gabriel’s Real World-studio zelf achter de knoppen mocht zitten – verstaat blijkbaar de kunst van het weglaten iets te goed.

Maar goed, wellicht opent dat ruimte voor de komende dubbele live-cd en bijbehorende dvd, die vast en zeker zal komen naar aanleiding van deze plaat.

Al met al is dit vijfde album van Karnataka een goede plaat met één essentieel lang stuk en zeven aardige liedjes. Als debuut had ik het werkelijk bejubeld, maar als een band in hun nadagen had ik meer verwacht, en zorgt “Secrets Of Angels” er feitelijk alleen maar voor dat ik weer grijp naar hun enige echte meesterwerk, “Delicate Flame Of Desire”. En dat kon toch niet de bedoeling zijn?

Markwin Meeuws