Knight Area

D-Day

Info
Uitgekomen in: 2019
Land van herkomst: Nederland
Label: Butler Records
Website: www.knightarea.com
Tracklist
New Horizon (6:27)
Overlord (5:11)
Blood On The Risers (5:07)
The Landing (4:59)
Omaha Beach (5:58)
Remembrance (4:06)
When I’ll Be With You (3:42)
Wings Of Time (4:33)
March To Victory (7:44)
Freedom For Everyone (6:49)
Mark Bogert: gitaar en orkestarrangementen
Pieter van Hoorn: drums
Jan Willem Ketelaers: zang
Gerben Klazinga: toetsen
Peter Vink: basgitaar
Met medewerking van:
Robby Valentine: grand piano op When I’ll Be With You
Luchtmacht Mannenkoor: koor op Blood On The Risers
D-Day (2019)
Heaven And Beyond (2017)
Hyperdrive (2014)
Nine Paths (2011)
Rising Signs From The Shadows (2010)
Realm Of Shadows (2009)
Under A New Sign (2007)
The Sun Also Rises (2004)

D-Day als titel van een cd laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Het kan alleen maar gaan over DIE dag: 6 juni 1944. De geallieerde invasie begon toen, 75 jaar geleden, op de stranden van Normandië. Een immense hoeveelheid soldaten uit de Verenigde Staten, Canada en Groot-Brittannië zette voet aan wal op onder andere Omaha Beach, wat uiteindelijk leidde tot de overgave van nazi-Duitsland en de bevrijding van Europa. Het is de Nederlandse band Knight Area die het aandurfde om deze beladen en al zo veel beschreven en bezongen gebeurtenissen op eigen wijze op muziek te zetten.

Knight Area voelde de behoefte om na zes albums iets nieuws te maken en daarbij een verhaal te vertellen, iets dat er toe doet, een boodschap mee te geven. En dat is “D-Day” geworden. En daarbij is het gezelschap niet over een nacht ijs gegaan. Er is uitgebreid research gedaan naar de gebeurtenissen en ter plekke is een indrukwekkende videoclip van Blood On The Risers, dat ook als een single is uitgebracht, opgenomen. Het artwork, in stemmig zwart-wit ziet er ook prachtig uit.

In met de teksten van Jan Willem Ketelaers vertellen ze ‘het verhaal’. Jan Willem Ketelaers? Kennen we die?  Het is de nieuwe zanger van de ridders. Vocalist van het eerste uur Mark Smit heeft de groep verlaten en dat is wel even wennen. Zijn stem hoorde gewoon bij KA. Maar Ketelaers is een adequate vervanger. Hij verdiende zijn sporen in tribute bands en bij Ayreon en Robby Valentine. Hij kan rustig een hardrockzanger genoemd worden, met een goede stem. En dat past weer prima bij de ‘nieuwe stijl’ die Knight Area zich met “D-Day” aanmeet. De muziek is nog steviger geworden dan de richting die met name met “Hyperdrive” en “Heaven And Beyond” al werd ingezet. Wat we te horen krijgen is een meer toegankelijke vorm van melodieuze hardrock,  waar op zich niets mis mee is. Mijlenver staat het gebodene inmiddels af van het debuut “The Sun Also Rises” uit 2004, dat werd ontvangen als een pareltje in de (neo)prog, maar ja, je kunt niet alles hebben. Het is bovendien een goed teken als een band zich durft te vernieuwen.

Oprichter Gerben Klazinga neemt genoegen met een minder prominente rol. Hij schreef vier van de tien nummers (Mark Bogert de andere) en zijn wervelende toetsenspel stelt hij bijna volledig in dienst van de nummers. Wel is het altijd nadrukkelijk aanwezig op de achtergrond en op enkele momenten komt hij solerend fraai door, zoals in Wings Of Time. Mark Bogert is al lang niet meer weg te denken in de bezetting. Zijn gitaarspel is verrukkelijk te noemen. De solo’s, vingervlug soms, spatten van het schijfje af en zijn riffs dragen ook nadrukkelijk bij aan het zware karakter van de muziek. De orkestraties zijn ook van zijn hand en die vormen een warme, symfonische toevoeging aan het geheel. Met Pieter van Hoorn op drums en Peter ‘Finch’ op basgitaar als degelijke ritmesectie is de hele band genoemd, die klinkt als een hecht collectief.

Na de speech van Eisenhower voor de invasie begint de invasie van geluid. Orkestraties, zanglagen vormen aan het begin van New Horizon de opmaat voor de heavy sound die Knight Area een klein uurtje zal laten horen. De heerlijke gitaar van Bogert doet direct ook van zicht spreken. Wat heeft hij toch een heerlijke sound! Churchill mag een woordje meespreken en Ketelaers zit er direct goed in.

We horen subtiele openingen met alleen piano en zang, zoals in When I’ll Be With You. Robby Valentine is ingevlogen om de vleugel te bespelen. Dit kunnen we de ballad van het album noemen, ingetogen gezongen, de bombast weggelaten, aangrijpende tekst over het gemis van een geliefde. Maar ook uptempo muzikaal geweld doet soms direct de speakers bollen, zoals in Overlord, een nummer met overwegend hardrockkenmerken, vlammende gitaren, razend tempo, beukend ritme, maar met toch ook weer een subtiel tussenstukje. De reeds gememoreerde single Blood On The Risers begint gevoelig, maar al snel maakt bombast zich meester van de luisteraar. Je kunt de paratroepers waar dit nummer over gaat, bijna door de lucht horen suizen, je voelt de spanning van het moment. The Battle Hymn Of The Republic Glory (glory, glory, hallelujah…) horen zingen door het Luchtmacht Mannenkoor is dan wel een overgang, maar zeker passend in het geheel.




Een van de bekendste en waarschijnlijk bloederigste stranden van de wereld, landingsplaats Omaha Beach, krijgt een eigen aangrijpend eerbetoon, verteld door een soldaat die deze plek des onheils betreedt en verscheurd wordt door angst, reddeloosheid en hoop. De zang krijgt een echo mee en is emotioneel, de orkestratie geeft de dreiging weer. Het instrumentale slotstuk met gitaarsolo en sirene is indrukwekkend. De overwinningsspeech van Churchill ontbreekt ook niet, in March To Victory, dat een fraai intermezzo kent van akoestische gitaar en (eindelijk weer eens) een solo van Klazinga. Voor mij een van de hoogtepunten van de cd. In Freedom For Everyone klinkt duidelijk de overwinning door, dusdanig dat Ketelaers er bijna een tranentrekker van maakt. Het laatste woord is aan Bogert die nog een keer zijn snaren meeslepend beroert voor zijn zoveelste solo.

Knight Area heeft het lef zich te vernieuwen en dat is goed uitgepakt. Ze laten hun licht schijnen over het einde van een van de zwartste bladzijden uit onze geschiedenis en doen dat met respect, zijn niet uit op effectbejag. De donkere, zware muziek past erg goed bij het thema. Stevige kost, in een toegankelijk jasje gegoten, waar op tijd plaats is voor subtiele elementen en wendingen, afwisseling en mooie solo’s. Het zal voor fans van het eerste uur zeker wennen zijn, maar er valt genoeg te genieten als je de klanken de gelegenheid geeft zich in je hoofd te nestelen. Stevig en melodieus, met een verhaal, dat is het. En als je dat goed doet, is het goed. En Knight Area doet dit erg goed! Het is ronduit indrukwekkend wat De Ridderbuurt op alweer de zevende cd uit zijn bestaan laat horen.

Bestel bij Bol

Send this to a friend