Knight Area

Hyperdrive

Info
Uitgekomen in: 2014
Land van herkomst: Nederland
Label: The Laser's Edge
Website: www.knightarea.com
Tracklist
Afraid of the Dark (5:47)
The Lost World (5:18)
Bubble (4:59)
The Day (4:44)
Crimson Skies (4:09)
Avenue of Broken Dreams (4:32)
Living in Confusion (5:32)
Stepping Out (3:21)
Running Away (2:56)
Songs from the Past (3:35)
Hypnotised (7:39)
Mark Bogert: gitaar
Pieter van Hoorn: drums
Gerben Klazinga: toetsen
Mark Smit: zang, achtergrondzang, piano op 'Songs From The Past'
Peter Vink: basgitaar

Toen Knight Area in 2004 (toen nog met ons aller Joop Klazinga in de gelederen) met het geweldige “The Sun Also Rises” naar voren trad en dit vervolgens in 2007 met het nog betere “Under A New Sign” een fraai vervolg gaf, was ik diep onder de indruk. Compositorisch en productioneel zo sterk, echt een aanwinst voor de Nederlandse progscene. Knight Area vestigde zich van meet af aan in de top, en niet eens alleen in Nederland. Na een aantal matige optredens met foute capejes en gedoe en een muzikaal gezien weinig geïnspireerde indruk achterlatend, verloor ik de band even uit het oog. Het album “Nine Paths”, wat weliswaar sterk was maar weinig verrassend, gaf mij geen aanleiding de band weer op eenzelfde warme wijze in de armen te sluiten.

Nu, in 2014, is er veel veranderd. Men was blijkbaar eveneens van mening dat er iets moest veranderen om de (Hyper)drive erin te houden. Met nieuwkomers  Mark Bogert op gitaar en Peter Vink op basgitaar gaat Knight Area voor een zwaardere sound. Dit voert men consequent door, want daar waar de band je in het verleden op de hoes gemoedelijk toelachte, zien we nu een bandfoto met vervaarlijk kijkende mannen en hier en daar en gebalde vuist. Voor mij overbodig, maar het hindert evenmin, dus niet zeuren verder.

Als de cd zijn eerste ronde doet kijk ik toch even of ik wel de juiste beluister. Overeenkomsten met Dream Theater zijn overduidelijk. En hoewel dit eerder regel dan uitzondering is in een progmetal landschap, is dit voor de neo proggers van KA (en zeker voor de fans) toch wel even wennen. Ik moet zeggen dat ik eigenlijk wel aangenaam verrast ben. Hoewel Afraid Of The Dark, muzikaal van de hand van Bogert, zeker naar objectieve maatstaven geen revolutionaire song is, kan de uitvoering met zware drums en een zeer uitbundige gitaar mij zeker bekoren. Dat ik wel degelijk naar KA luister, valt mij pas op wanneer de toetsen van Gerben Klazinga over de riffs hoorbaar zijn en Mark Smit zijn herkenbare vocalen inzet. Dit is echt een heel nieuw geluid voor deze band, velen zullen hiervan schrikken, maar ik vind het een uitstekende zet om de boel eens even lekker op te schudden. Mark Bogert legt in elk geval zonder enige schroom zijn visitekaart op tafel met vingervlugge solo’s en scheurende riffs.

De intro van The Lost World doet wat meer herinneren aan de dagen van weleer. Deze song (van de hand van Peter Vink en Mirjam van Doorn) is zwaar en meeslepend. Maar KA had ook voorheen natuurlijk best stevige momenten, dus hier valt de herkenning zeker niet weg. De toetsen worden ook wat meer ingezet en de achtergrondvocalen, die geweldig in de sowieso sterke mix van Joost van den Broek staan, zijn echt een lust voor het oor.

Dat Bubble, de eerste song op dit album van Gerben Klazinga, eveneens stevig inzet, geeft direct aan dat hij zich als lid en schrijver van het eerste uur ook prima in de nieuwe koers kan vinden. Dat hiermee zijn toetsen over het geheel genomen een minder dominante rol spelen, is blijkbaar niet iets waar hij zuur van wordt. Als componist van vijf uit elf songs en producer van “Hyperdrive” heeft hij immers nog altijd een flinke vinger in de pap. Wel leunen zijn ‘eigen’ songs nog wat meer op de neo prog periode, en dat is natuurlijk verre van vervelend. Het is juist de mix van een nieuw met een wat meer herkenbaar geluid waar deze band mee wil en zal scoren. Ik krijg in elk geval weer ouderwets kippenvel van een song als This Day. Met overigens een magnifieke gitaarsolo van Bogert, maar die hoor je eigenlijk gedurende het gehele album.

Crimson Skies is hoorbaar weer van Mark Bogert. Een heerlijke hardrocksong met een basis in de jaren ’80. Mark Smit zet zijn zang ook wat steviger aan en dat doet hij prima. Op mij maakt ook hier de achtergrondzang weer een geweldige indruk, wat doet KA dat toch grandioos! Verder is dit een heerlijk nummer. Ook nu weer niet revolutionair maar wel gewoon echte kwaliteit.

Dat ook Gerben compositorisch weg weet met wat zwaardere riffs, bewijst hij op Avenue Of Broken Dreams. Niet de sterkste song op dit album, maar wel een fraaie combinatie van het oude en nieuwe geluid. In die zin dus wel degelijk waardevol voor dit album.

Goed, ik skip naar het instrumentale Stepping out, een song waarvan ik aanvankelijk dacht dat men met de bijdrage van Arjen Anthony Lucassen een obligate grote naam op de hoes wilde plakken (niet dat men dat echt nodig heeft, maar toch). Maar jongens, wat een ongelooflijk fraaie solo legt Lucassen hier op de mat! Echt overweldigend, heel goed gedaan. Absoluut een geweldige bijdrage op dit toch al sterke album.

Vervolgens door naar het melancholische Songs From The Past dat wordt gedragen door de (ook hier weer betoverende meerstemmige) zang en piano van Mark Smit. Erg mooi en welkom.

Met Hypnotised, de eerste wat langere song trouwens, bewaart men veel moois tot het laatst. Ik ben enorm enthousiast over de riff die Mark Bogert hier neerlegt, waanzinnig! En ook Gerben komt tot grote hoogten met zijn lyrische en soms ronkende toetsenspel. De dynamiek en alles wat KA toen en nu bijzonder maakt, komt hier tot uiting.

Het moge duidelijk zijn dat ik behoorlijk enthousiast ben over de nieuwe sound. Met “Hyperdrive” kiest Knight Area net op tijd voor een fris en nieuw geluid waarmee ze mij, voor wat het waard is, in elk geval weer volledig bij de les krijgen. De mix en mastering zijn zoals altijd geweldig. Naar mijn smaak zijn de drums (die qua uitvoering trouwens ook al heel sterk zijn) te ‘vet’ en dat mag een volgende keer wel wat minder.

Is dit het beste album van deze band? Waarschijnlijk niet, daarvoor zijn de eerste twee albums eenvoudigweg veel te sterk en nauwelijks nog te evenaren. Een magistraal toetsenloopje zoals van de song Under A New Sign hoor je op dit album niet. Dat is jammer, maar aan de andere kant heeft men dit eenvoudigweg al eerder gedaan en herhaling is stilstaan. Met “Hyperdrive” is Knight Area in elk geval weer helemaal terug en kan de band weer jaren mee. Top!

Govert Krul

Koop bij bol.com

Send this to a friend