KoronusAlbum

“Eye Of The Monolith” is een conceptalbum met een fictief verhaal dat losje gebaseerd is op een oude Maya beschaving. Het gaat over de ontdekking en verkenning van een oude monoliet en het kwaad dat daar binnen op de loer ligt.

Klinkt allemaal weer heel ongeloofwaardig, hoor ik u denken. Maar ja, stond er een paar maanden geleden niet plompverloren een stalen monoliet verborgen in de woestijn van Utah? En verdween deze niet plotsklaps net zoals hij ten tonele verscheen? Ter promotie besteedde Koronus op zijn twitter site hier nog aandacht aan. Waren zij niet de mysterieuze bedenkers en uitvoerders van dit plan waarmee de science fiction serie “The X-files” nog een mooie aflevering kon aan wijden? De promotiecampagne heeft in elk geval voor Koronus niet gewerkt. Hun muziek dan wel?

Achter de naam Koronus schuilen slechts twee studenten van de Purdue universiteit in de staat Indiana van de Verenigde Staten. Naast Vishnu Vijayan die de bas net zo flink kan laten grommen als Simen Børven van leprous, is er nog het multitalent Kyle McGinley op gitaren, drums en zang. Met dit album wordt door beide heren ongegeneerd een portie agressieve prog metal de beschaving ingegooid.

Ik ben onder indruk van dit verrassend sterke debuutalbum door de balans van de rustige stukken in combinatie met de agressieve djents, grunts en screams. Er word een duistere sfeer opgeroepen dat verloopt van delicaat naar angstaanjagend donker. Koronus toont onmiskenbaar talent op het gebied van songwriting en wordt gekenmerkt door geweldig gitaarwerk, zowel melodieus als stuwend. De riffs zijn helder en dreunend. En dat zij aan zij met het enorme basgeluid. Op tijd wordt er tussen de snelle, dreunende instrumentale secties plaats gemaakt voor rustige passages en melodieus solowerk. Zo valt er voor de progliefhebber ook genoeg te genieten.

In zijn genre van donkere, melodieuze prog metal is het goed gecomponeerd en uitstekend gespeeld. De veelzijdige zangstem van McGinley is energiek en switcht net zo makkelijk van subtiel als naar ontketend. Zelfs de screams en grunts, die wedijveren met Corey Taylor van Slipknot, kunnen uw recensent bekoren. En bedenk dat ik daar geen fan van ben! Het geluid is loepzuiver en kent een productie van een verrassend hoog niveau.

De tere zieltjes die nog kunnen slapen na leprous’ Conteminate me van hun zware album ‘Coal’ en hier meer van willen horen, kunnen hun hart met dit album ophalen.