De eerste keren na het beluisteren van dit album bleef ik na afloop even in stilte voor me uitstaren. Ik vond het heerlijk om even een momentje te pakken en weer tot mezelf te komen na het luisteren van deze prachtige muziek. Want Kristoffer Gildenlöw heeft met “Homebound” werkelijk een schitterend werkstukje geproduceerd.
Het curriculum vitae van Kristoffer Gildenlöw is inmiddels meerdere pagina’s lang. Lang geleden begon hij als bassist bij Pain of Salvation waar hij met broerlief hoge ogen gooide. Maar hij is bij behoorlijk wat muzikale projecten betrokken waaronder recentelijk natuurlijk als bassist bij Kayak. Zijn solowerk is van een hele andere orde. Verwacht hier geen progressieve metal of technische hoogstandjes. Ik wilde dolgraag het cliché vermijden dat de albumhoes toch wel een beetje oproept. Namelijk van muziek die je op een eenzame nachtelijke autorit door een landschap vol prachtig natuurschoon prima kan beluisteren. Maar dat is precies wat we hier voorgeschoteld krijgen, dus dat cliché gebruik ik voor deze keer dan toch maar een keertje. Dit album staat vol met heerlijke donkere, melancholische (soft)rock.
Zoals hij ook op zijn twee voorgaande soloplaten liet horen is Gildenlöw een meer dan uitstekend singer-songwriter. “Rust” en “The Rain” zijn uitstekende platen, maar ze halen het niet bij “Homebound”. En dan te bedenken dat de nummers op dit album eigenlijk overgebleven waren van de opnames van het later dit jaar te verschijnen vierde album “Empty”. Als dit echt leftovers zijn, belooft dat heel wat voor die plaat. Het is volledig terecht dat van deze nummers nu dit volwaardige album is samengesteld.
De nummers worden gedragen door Gildenlöws fraaie donkere vocalen die uitstekend passen bij de wat sombere muziek. Dat de liedjes hier en daar worden voorzien van wat fraaie strijk- of blaaspartijen maakt het ook helemaal af. Net als op zijn eerdere werk is er weer een flinke hoeveelheid gastmuzikanten op komen draven. Bekende namen zijn Knight Area zanger Jan Willem Ketelaers en Gildenlöws maatje bij Kayak, Marcel Singor. Deze laatste voorziet Our Home van een prachtige gitaarsolo. Tevens het vermelden waard is de uitstekend gekozen en goed uitgevoerde cover van Leonard Cohens Chelsea Hotel #2.
“Homebound” is een schitterend verstilde plaat. Het heeft weinig raakvlakken met het werk dat Gildenlöw met zijn vele projecten maakt, maar de muziek bevat genoeg symfonische elementen en het rockt zo nu en dan net genoeg zodat het ook de lezers van deze website zal aanspreken. Er zijn er onder jullie genoeg die de muziek van Blackfield en David Sylvian in de kast hebben staan. Bovendien zijn de liedjes domweg té goed om links te laten liggen. Een buitengewoon geslaagd solowerkje van een getalenteerd muzikant.