LanvallAlbum

Oostenrijker Arne Stockhammer is de muzikale maestro, gitarist en toetsenist van de symfonische metal-/rockband Edenbridge. Voordat hij Edenbridge in 1998 oprichtte verschenen er tussen 1994 en 1997 al drie albums van hem als solist onder de naam Lanvall. De eerste albums “Melolydian Garden” en “Auramony” waren vooral geïnspireerd op het werk van Rick Wakeman, Kitaro, Gandalf, Steve Hackett, Mike Oldfield, Yanni en Vangelis. Op zijn derde release “The Pyromantic Symphony” combineert hij klassieke invloeden met Camel-achtige muziek. En nu na ruim 25 jaar verschijnt zijn vierde soloalbum “The Freystadt Symphony”, dat verder gaat met waar zijn laatste album mee eindigde.

Het begon in 2018 toen Stockhammer de opdracht van de gemeenteraad van Freistadt kreeg aangeboden om een ​​symfonisch werk te componeren ter ere van het 800-jarig bestaan ​​van deze stad in Oostenrijk. Meteen na de voltooiing van het Edenbridge-album “Dynamind” in het voorjaar van 2019, accepteerde hij deze opdracht om er zich vol op te storten. Het uiteindelijk dertig minuten durende klassieke werk voor groot orkest, koor en elektrische gitaar was eind 2019 klaar en zou oorspronkelijk in de zomer van 2020 in première gaan. Het evenement, met zo’n 120 muzikanten van de Junge Philharmonie Freistadt en het vocale ensemble Hard-Chor uit Linz, kon, door bijzondere omstandigheden, pas op 29 juni 2022 plaatsvinden.

Ter gelegenheid van dit concert bracht hij onder de artiestennaam Lanvall in 2023 deze live-uitvoering op cd + dvd uit. In de making-of documentatie onthult Arne dat hij autodidact is als het gaat om het schrijven van partituren voor orkest. Na analyse van de partituren van onder andere de klassieke componisten Bruckner en Strauss, kon hij de “The Freystadt Symphony” in zes maanden schrijven. Lanvall heeft al eerder geprobeerd metal en rock te mixen met klassieke muziek. Waar bij Edenbridge de orkestratie meestal moest passen in het bandgeluid, is het hier precies andersom gegaan.

Het symfonisch werk, onderverdeeld in zes movement-stukken, is een mix geworden tussen laatromantiek, filmmuziek en stilistische elementen uit de symfonische rock. De grote omvang van het orkest stelt de componist in staat om zich uit te leven in vooral bombast en dramatiek. Tussendoor gieren er een paar gepaste puntige gitaarsolo’s voorbij die doen denken aan Mike Oldfield, Camel en de metalriffs van Edenbridge.

Het is een live-opname, dus stoor je niet aan het aarzelende applaus tussen de delen door. Vermoedelijk hebben enkele van de 1000 aanwezigen namelijk voor het eerst een klassiek concert bijgewoond. Want dat is in de basis “The Freystadt Symphony” geworden. Met de nodige pathos weet hij filmcomponist John Williams te benaderen, zodat het toegankelijk blijft en geen complex klassiek werk is geworden. De gitaaruithalen die nu te horen zijn passen prima en zijn smaakvol geïntegreerd en gepositioneerd in dit klassieke werk. Voor mij had hij er daar wel meer van – en ook meer prominent – doorheen mogen componeren.