LoneAlbum

Ferdinand Bakker en Michel Van Dijk zijn bekende namen voor de liefhebbers van Nederlandse prog. Deze mannen waren namelijk lang de spil binnen de band Alquin. Deze progressieve rockband uit de jaren zeventig drukte een stevige stempel op de Nederlandse rockscene met hun mix van progressieve muziek, jazz en blues. Aanjager van die band was voormalig gitarist Ferdinand Bakker en wat later in zijn bestaan zanger Michel van Dijk, die de cd’s  “Nobody Can Wait Forever” (1975) en “Best Kept Secret” (1976) van zang voorzag. Deze twee albums zijn commercieel gezien het meest interessant geweest voor de Nederlandse progrock in die tijd.

Na de jaren zeventig van de vorige eeuw valt de band uit elkaar, maar komt deze ruim twintig jaar later, in 2003, weer bij elkaar voor optredens en een nieuw album, “Blue Planet”. Later brengt de band in 2009 nog “Sailors and Sinners” uit, wat later het laatste album van de formatie blijkt te zijn geweest. Als in 2013 de activiteiten rond Alquin stil komen te liggen, starten Bakker en  Van Dijk het project “Lone” en brengen ze onder die naam een gelijknamig album uit, vol experimentele pop-/rocknummers. Vooral op de eerste albums is nog een geluid te horen dat verwant is aan progrock.

“Isolated Heroes” is inmiddels het zesde album van het duo en kenmerkt zich net als de voorgaande albums door een blues georiënteerde sound. Echter, na al die jaren doet de muziek nog regelmatig aan Alquin denken, voornamelijk door enkele ingrediënten die we uit het Alquin-tijdperk kennen. Zo is het gebruik van de saxofoon een terugkerend element in het geluid van Lone. Ook de gitaarsolo’s van Bakker klinken vertrouwd, binnen It’s Not a Crime to Disagree laat hij horen het nog niet verleerd te zijn. Dit is een bijna klassieke prog-/rocksong.

Bakker heeft zo’n beetje alle instrumenten voor zijn rekening genomen, al dan niet met behulp van de computer. Het tekent de artiest die alle details perfect uitgevoerd wil hebben en daarmee trakteert hij de luisteraar op songs van hoge kwaliteit, die bovendien een mooie diversiteit kennen. Blues voert de boventoon, maar ook de rockliefhebber zal zich kunnen vinden in de diversiteit van het gebodene. De nummers zijn vooral gitaar gedomineerd. De als eerst uitgebrachte video en single van het album Stop All the Clocks is stemmingmakend. Het klinkt donker met een kenmerkende melodie en een heerlijke gitaarsolo van Bakker. De tekst in het nummer komt van het beroemde gedicht van W.H. Auden, Funeral Blues, dat voor het eerst is gepubliceerd in 1938.

Dat de mannen de zeventig zijn gepasseerd uit zich vooral in de teksten. De meeste zijn door Bakker geschreven en gaan over voortschrijdend inzicht, acceptatie en observaties, die soms met humor, soms met compassie gepaard gaan. Het echte leven wordt bezongen, de hoogte- en dieptepunten, vergankelijkheid, de worsteling en strijd in en van het leven. Er is ook hoop, weerspiegeld in enkele tracks. Een paar nummers zijn geschreven door Van Dijk, zoals Lost Myself, waarin hij zijn drugsgebruik in het verleden beschrijft,  met de daarbij horende neergaande spiraal waarin hij toen terechtkwam. Het spreekt voor zich dat de doorleefde stem van Van Dijk de grootste motivatie is voor de beleving van de song.

Naarmate de leeftijd van het duo vordert neemt de kwaliteit van het materiaal echter zeker niet af. Na het Alquin-tijdperk is er nog steeds een muzikaal leven voor Ferdinand Bakker en Michel van Dijk. “Isolated Heroes” is niet specifiek progrock, maar gezien de betekenis van deze hoofdrolspelers in het verleden zeer zeker passend in de Progwereld-bibliotheek.