AlquinAlbum

Ik had in 1976, op 18-jarige leeftijd, nooit kunnen bedenken ooit een recensie te schrijven over het album “Best Kept Secret” van Alquin. Anno 2022 komt het daar dus van, met als aanleiding de special over de saxofoon in de progressieve rock.

“Best Kept Secret” is het vierde en (voorlopig) laatste studioalbum uit de hoogtijdagen van het uit Delft afkomstige Alquin. Een album waar men een omslag maakte naar funk-georiënteerde nummers. Dit is een genre dat in die tijd populair was getuige het aantal nummers in de toenmalige hitlijsten. In diezelfde hitlijsten had het openingsnummer Fool In The Mirror absoluut niet misstaan. Het funky nummer swingt immers als een tierelier, om de koe (lees saxofoon) maar gelijk bij de horens te vatten. Je hoort een overvloed aan blaasinstrumenten, niet alleen van Ronald Ottenhoff, want naast Alquin’s saxofonist blazen vier gastspelers hun partijtje mee. Vind ik dat erg? Nee, in het geheel niet. Het deed me denken aan de jazzrock groep Spin, die onder leiding van Rein van den Broek (ex-Eksepsion) in 1976 en 1977 een kortstondig bestaan had en waar ik groot fan van was. Maar op momenten komt zowaar ook de hitformatie Wild Cherry (Play That Funky Music) voorbij. Iets wat me destijds nooit was opgevallen. De licht raspende stem van Michel van Dijk maakt het compleet. Verrassend hoe eigentijds dit nummer na 45 jaar nog klinkt.

Meer straightforward, maar dankzij de subtiele saxofoon toch funky, is Central Station Hustle. LA Rendez-Vous ken ik voornamelijk van de geweldige uitvoering op het live-album “On Tour”. De studioversie vind ik wat tam en bleekjes, alhoewel de kracht zit in het toewerken naar de outro op saxofoon van hoofdrolspeler Ottenhoff. In het aansluitende High Rockin’ is Alquin op zijn best. Het stuwende gitaarspel van Ferdinand Bakker, de sterke zang van van Dijk en het Hammond-spel van Dick Franssen zetten Ottenhoff op saxofoon in zijn kracht. In het interview met Progwereld zegt Ottenhoff over dit nummer: “Ik heb zelf nooit echt een nummer geschreven. Waar ik wel heel trots op ben is bijvoorbeeld mijn aandeel op High Rockin’, dat op “Best Kept Secret” staat. Ik heb daar het thema van ontwikkeld en natuurlijk de solo in het midden van het nummer”.

Maar dan volgt het uit drie delen bestaande bijna negen minuten klokkende One More Night. Luisteren we hier naar Earth Wind & Fire? De funk gedurende de eerste vijf instrumentale minuten van Bootleg Ballet is nog prominenter aanwezig dan op Fool In The Mirror. Daarnaast geeft Ottenhoff er blijk van dat hij over paardenlongen beschikt, temeer hij op fluit zorgt voor de verbinding met het uptempo en naar pop-rock neigende tweede deel Back To The Losing End. Rustpunt is de ‘power ballad’ Amy met onder meer een zwoele saxsolo. Het album wordt afgesloten met Take Any Road. Een hoofdrol is weggelegd voor het gitaarspel van Bakker. Het intermezzo met basgitaar, orgel en saxofoon mag je ronduit smeuïg noemen.

Kort na “Best Kept Secret” werd in hetzelfde jaar “On Tour” uitgebracht. Dit live-album moest de basis leggen voor succes in de Verenigde Staten. Helaas ging deze tournee op het laatste moment niet door. Uit frustratie hierover besloot de band het voor gezien te houden, tot 2003 naar later bleek. “Best Kept Secret” mag over het geheel genomen dan niet het beste album zijn dat de band heeft gemaakt, het best bewaarde geheim is dat enkele nummers ruim 45 jaar na dato nog staan als een huis.