Long Distance Calling

TRIPS

Info
Uitgekomen in: 2016
Land van herkomst: Duitsland
Label: InsideOut Music
Website: www.longdistancecalling.de & www.facebook.com/longdistancecalling
Tracklist
Getaway (04:13)
Reconnect (03:41)
Rewind (04:27)
Trauma (04:45)
Lines (04:41)
Presence (01:42)
Momentum (05:56)
Plan (06:48)
Flux (12:40)
David Jordan: gitaar
Florian Füntmann: gitaar
Janosch Rathmer: drums
Jan Hoffmann: basgitaar
Petter Carlsen: zang

Met medewerking van:
Marsen Fischer: toetsen, elektronica
TRIPS (2016)
Nighthawk EP (2014)
The Flood Inside (2013)
Long Distance Calling (2011)
Avoid The Light (2009)
090208 Split EP (2008)
Satellite Bay (2007)

Het is 4 november 2012 en we zitten met een stel muziekvrienden bij de Tilburgse Italiaan tegenover 013. We hebben tijd genoeg om een hapje te eten en voordat Anathema begint is er ook nog een voorprogramma, dus geen haast. Als we 013 binnenkomen is het al goed druk; het voorprogramma is al bezig en we wurmen ons naar voren, terwijl we bedolven worden onder een behoorlijk donker kabaal. Ik zie een gitarist in een klassieke pose, benen licht gebogen met zijn onderlichaam naar het publiek wijzend alsof hij gebukt gaat onder de beukende drums. Dergelijke poses werken altijd een beetje op mijn lachspieren. Ik kijk op mijn klokje: hoe lang nog voordat we kunnen genieten van Anathema? Ineens komt er boven de loeiharde beukende donkerte een gierende gitaar bovendrijven, die mij vol raakt. Oef! da’s lekker en mijn belangstelling is gewekt. Het nummer blijkt Into The Black Wide Open te heten. Hoe is het toch mogelijk, dat dit lekkers mij nog niet eerder is opgevallen? Ook al lijken de nummers nogal op elkaar: Ik blijf geboeid genieten tot de orkaan na Metulsky Curse Revisited gaat liggen en de roadies het podium voor de ombouw bestormen.

…En dat was dus mijn eerste kennismaking met Long Distance Calling; een kennismaking die je beklijft en er ook voor zorgt dat je een dergelijke band blijft volgen.

Sindsdien is er wel het nodige gebeurd: “The Flood Inside”, dat het jaar daarop verschijnt, laat ineens ook vocalen horen van de aangetrokken zanger (Martin Fischer) en zorgt voor meer variatie in songstructuren. De band klinkt daardoor ook weer anders; er is sprake van een zekere progressie, al duikt de beukende donkerte af en toe nog steeds op.

En drie jaar later op 29 april 2016 verschijnt “TRIPS”, waarop Martin Fischer nog wel op toetsen is te horen, maar de vocalen worden verzorgd door zijn opvolger: de Noor Petter Carlsen. Ook werd er gebruik gemaakt van een nieuwe producer, Vincent Sorg, die is onderscheiden met een Echo Award en een track record heeft variërend van Metal tot Pop en dat blijkt een goede greep te zijn.

Ook ging de band over tot een nieuwe benadering bij het schrijven van nieuw materiaal: de mannen trokken zich ditmaal terug op een eenzame berg om zich opnieuw uit te vinden en vonden vervolgens inspiratie in de mogelijkheden tot tijdreizen, die de muziek je biedt. Die tijdreizen zijn samen met de typische werking van het muzikale geheugen voor mij belangrijke bouwstenen van de totale muziekbeleving en is die themakeuze mij uit het hart gegrepen. Het is daarbij dan altijd wel afwachten of die themakeuze in een voor de luisteraar aansprekende emotie wordt vertaald.

En dat is de mannen aardig goed gelukt! Long Distance Calling zet op “TRIPS” opnieuw stappen in zijn ontwikkeling, die de band meer veelzijdig en voor een breder publiek aantrekkelijk maakt; “TRIPS” bevat dan ook relatief veel korte tracks van drie tot vier minuten. Wat dan ook gelijk opvalt: “TRIPS” klinkt als resultaat van al die veranderingen lichter, meer gepolijst, ruimtelijker en een stuk toegankelijker. Wat zich verder manifesteert is de vlekkeloze productie, waarmee Vincent Sorg de verschillende vibes ondersteunt/mede vormgeeft. Ook krijgen toetsen meer ruimte, wat verder bijdraagt aan een gevarieerder klankbeeld: een en ander wordt direct treffend gedemonstreerd in de openingstrack Getaway.

Het voorgaande wil niet zeggen dat Long Distance Calling zijn afkomst verloochent: Trauma start met een vertrouwd loodzwaar post rock intro, maar laat tussendoor ook ineens accenten horen, die aan de Comsat Angels doen denken.

De zang is bij Petter Carlsen prima onder dak; hij heeft een redelijk groot bereik, al gaat het geheel in de hogere octaven mij soms te veel als de Scorpions klinken en devalueert een verder prima compositie als Lines hierdoor naar mijn gevoel enigszins.

“TRIPS” is heel mooi opgebouwd en werkt toe naar een fraai hoogtepunt: na een sfeerverhogende Interlude (Presence) met een tekst waarin het wezen van “TRIPS” wordt onderstreept, volgt Momentum, waarin de mannen los gaan met een zekere gelaagdheid, die als een fraai gedefinieerd geheel over de bühne komt. Het daarop volgende Plans houdt die kwaliteit vast met  een aantrekkelijke combinatie van de oudere, donkere recht-voor-zijn-raap LDC elementen gecombineerd met tempowisselingen, subtielere accenten en voortreffelijke zang van Petter Carlsen. Het geheel eindigt in een gitaarrif die komt bovendrijven als intro voor een geweldige gitaareruptie, waarvan een gitaarliefhebber erg gelukkig wordt (kippenvel!). Vervolgens biedt de band ons ruim de gelegenheid muzikaal uit te buiken met het mooi uitgesponnen gitaarspel in het meer dan twaalf minuten durende Flux.

Conclusie: Long Distance Calling zet een absoluut goed album neer, waarop mennieuwe stappen zet in de bands’ ontwikkeling met een erg aantrekkelijk product voor veel gitaarliefhebbers!

Clemens Leunisse

CD:
Koop bij bol.com

LP:
Koop bij bol.com

Send this to a friend