Lunar ClockAlbum

In 2015 ontstond de Nederlandse band Lunar Clock. Robin Boer speelde eerst in de band Rams & Bulldogs liedjes van The Beatles en Paul McCartney And Wings.

Boer als aanstichter van dit nieuwe gezelschap begon met progressieve pop, een mix van (weer) The Beatles, 10CC, ELO en begin jaren ’70 symfo, om zich vervolgens toch voornamelijk tot het laatste te beperken. Samen met Shardan Stream ontwikkelde hij een suite die gebaseerd is op het werk van de Noorse schilder Edvard Munch en vooral op het beroemde schilderij De Schreeuw, Skrik in het Noors. De originele naam die Munch voor het schilderij had bedacht was (in het Engels) The Scream Of Nature. En laat dat nou de titel zijn van het debuut van Lunar Clock!

De Schreeuw maakt deel uit van de serie schilderijen The Frieze of Nature. En zo komen we op de start van de cd, die “Frieze” is getiteld. Het is harmonische samenzang, verzorgd door Boer en Stream.

Bij Skrik (hé, dat is schrikken!) tapt Boer uit een ander vaatje. Voetstappen in het grint, zee-geluiden, orkestratie, space-geluiden en vet synth-werk. Boer is ook de toetsenist van dienst en hij tovert op een heel arsenaal aan klavieren heerlijk spel en mooie solo’s tevoorschijn.
Allerhande geluidseffecten en sferische klanken zullen nog vaker opduiken om de lijn van het verhaal te onderstrepen. Ook de zang en samenzang komen steeds terug en dat klinkt gewoon prima en sfeervol. Regelmatig gaan de gedachten uit naar Kayak met een vleugje Klaatu.
De vrij korte nummers staan duidelijk niet op zichzelf, ze vertellen een doorlopend verhaal en lopen soms ook letterlijk in elkaar over. Fluittoetsen a la King Crimson, ijle samenzang en een voorzichtig opspelende gitaar vormen een mooi decor in Sadness, dat overloopt in A Winter Storm On Spring Blossom, dat juist een heel jazzy insteek krijgt door het toetsenspel van Boer waardoor we in Caravan sferen belanden. Buiten dit uitstapje klinkt het geheel toch vooral heel harmonisch en melodieus. In dit nummer laat Stream zich voor het eerst goed op gitaar horen en die kennismaking is erg prettig: hij kan een potje spelen!

Mooi tokkelgitaarwerk met fluit levert weer een heel ander sfeerplaatje op, om de afwisseling die  deze schijf kenmerkt nog maar eens te onderstrepen. Op de laatste twee, iets langere nummers, onderdeel van een drieluik, zwellen de symfonische klanken uit de jaren ’70 steeds meer op. Het slotstuk Spring kunnen we het  prijsnummer van de cd noemen. Een atmosferische start mondt uit in een subtiele maar mooie synth-solo van Boer, waarna Stream het stokje overneemt. In dik twee minuten geeft hij een gitaarsolo ten beste met steeds wisselende invalshoeken die de luisteraar symfonische weelde bezorgt. Dan is het verhaal verteld en kabbelt het nummer naar het einde, het geluid van de branding als metafoor gebruikend.

Lunar Clock levert met “The Scream Of Nature” een meer dan verdienstelijk debuut af. Het klinkt fris en volwassen, het is afwisseling troef zonder dat het een rommeltje wordt. Gek is dat niet als je bedenkt dat ze zelf een stuk of twintig (oude) bands noemen die hen het meeste hebben beïnvloed. Je hebt het gevoel dat het bekend klinkt, maar toch laten Boer en kornuiten een eigen geluid horen. Zelf beogen ze de combinatie van avontuur, illusie, geluid en melodie nieuw leven in te blazen. Ze wekken hiermee de suggestie dat dit in de prog van tegenwoordig ten ene male zou ontbreken, hetgeen een beetje overdreven is, maar genoemde elementen komen zeker terug in de heerlijke muziek van deze nieuwe loot aan de Nederlandse progboom. Ik wil het wel uitschreeuwen: kom met een vervolg!