Er zijn van die dingen in het leven waar je gewoon zeker van kunt zijn. Zo gaan we allemaal een keer dood, loopt het hele land vast als het een keer sneeuwt en komt het Britse Magnum altijd met iets consistents op de proppen.
Ter ere van het vorig jaar verschenen album “Lost On The Road To Eternity” werd een tour van 42 shows gedaan die eindigde in Birmingham. Gezien het feit dat de bandleden allemaal uit de buurt van deze stad komen, leek het de heren een goed idee om de afsluitende show op te nemen voor een live-album. En zoals we eigenlijk van Magnum gewend zijn, is ook deze uitgave weer van prima kwaliteit.
De setlist bestaat uit een mooie mix van de bekende stampers en nieuwer werk. Het al genoemde laatste album is vertegenwoordigd met vier nummers die zich prima staande houden tussen het oudere werk. Met name Peaches And Cream en Show Me Your Hands blijken het live uitstekend te doen en het zou me niet verbazen als deze nummers nog lang in toekomstige setlists gaan opduiken. Tijdens het titelnummer van het laatste album komt – evenals op de studioversie – Tobias Sammet (Avantasia, Edguy) een robbertje meezingen.
De tour vormt tevens een mooi moment om de twee nieuwelingen aan het publiek te presenteren: drummer Lee Morris en toetsenman Rick Benton. Met name deze laatste zorgt met zijn heldere toetsenwerk voor een lekkere inkleuring van de nummers. Bassist Al Barrow mag binnenkort zijn twintigjarige jubileum bij de band vieren, maar het zijn toch vooral de twee écht oudgedienden die hier de kar trekken. Gitarist Tony Clarkin is solide, maar krachtig als altijd en hoewel er nu een héél klein rauw randje om zijn stem gaat ontstaan, blijft Bob Catley gewoon een fantastische zanger. Dat deze knakker al 71 is, is nergens te horen en voor zijn prestaties hier kun je alleen maar respect hebben.
Magnum is nog steeds springlevend. Dat blijkt uit dit prima live document. Heerlijke meebrullers zoals Vigilante en Show Me Your Hands worden afgewisseld met meer proggy nummers als How Far Jerusalem en de prachtige opener When We Were Younger. Het is natuurlijk maar de vraag of de band hiermee nieuwe zieltjes gaat winnen, want het is niet veel nieuws onder de zon. Maar laten we eerlijk zijn, dat willen we toch stiekem helemaal niet bij deze band. Op “Live At The Symphony Hall” horen we een band in topvorm en met dit album bewijst Magnum dat het nog volop bestaansrecht heeft.