MerètAlbum

Meret werd in het oude Egypte beschouwd als een godin van vreugde en muziek, als de goddelijke zangeres die heilige teksten tot leven zou brengen. Niet voor niets werd ze ook wel met ‘meesteres van de keel’ aangeduid. Na een voorbereidende reis van vijftien jaar, ontstaat in Argentinië een band met die naam. Merèt bestaat uit zes mannen die in hun muziek de artistieke en mystieke kant van hun naamgever trachten uit te drukken.

Merèt is een progband die pure, klassieke symfonische rock maakt, waarvan de wortels overduidelijk in de jaren ’70 liggen. Op hun debuut “Ceremonias” bezingen zij introspectieve thema’s, waarin elementen van metafysica zijn verwerkt. Als openingsnummer Leve wordt ingezet weten we onmiddellijk wat voor vlees we in de kuip hebben. Vol dynamiek vuurt Pierluigi Olivia Apolo direct de eerste toetsensolo’s op de luisteraar af. Het klinkt erg melodieus en wat ook opvalt is dat Heriberto Barmiela op viool nadrukkelijk zijn opwachting maakt. Naast de bekende smaakmakers van de symfo – gitaar en toetsen – vervult de viool op “Ceremonias” eenzelfde en gelijkwaardige rol. Voluit solerend voegt dit instrument een karakteristiek element toe aan het bandgeluid. De solo’s (op toetsen, gitaar en dus viool) volgen elkaar in hoog tempo op en de overgangen en rustpuntjes ontbreken evenmin. En mooi dat het klinkt!

De zang is in het Spaans en Adrián De Simone legt er zoals het een goed Argentijn betaamt al zijn emoties in. Vier bandleden dragen bij aan de zang en regelmatig dreigt de band vocaal bijna uit zijn oevers te treden. De gloedvolle uithalen van De Simone dragen onmiskenbaar bij aan de specifieke sound van Merèt en tekenen het Zuid-Amerikaanse karakter ervan. Denk de symfonische entourage weg en vervang deze voor wat meer traditionele, akoestische instrumenten en je hebt zo ongeveer Argentijnse volksmuziek te pakken. Zeker als de heren rondborstig overgaan tot samenzang waan je je zonder moeite op de pampa’s.

Leve is dus een behoorlijke staalkaart voor wat Merèt ons voorschotelt. El Alquimista is gebaseerd op een gedicht van de Argentijnse dichter Jorge Luis Borges en laat een meer subtiele kant van het gezelschap horen. Pianospel, tokkelgitaar en een zwierige viool begeleiden de heerlijke zangpartijen.

Plano Astral opent direct met wervelend toetsenspel en een pittige gitaarsolo, die na een passage met zang en viool een passend vervolg krijgt. Een gevoelig intermezzo, eindigend met een akoestische gitaarsolo, leidt het slotstuk in, waarin weer wat meer op het gaspedaal wordt gedrukt. Een dik half uur smaakvolle melodieuze rock hebben we mogen meemaken, en dan moet het magnum opus nog komen…

Bijna twintig minuten duurt het titelnummer Ceremonias. De heren nemen ruim de tijd om alles wat ze in huis hebben te kunnen etaleren. Na een licht ambiënte start volgt een mooi instrumentaal stuk gevolgd door een korte zangpartij. Subtiel pianospel vormt de overgang naar het volle bak spelen van de hele band, uit welk geluid dan weer de nodige solo’s voortspruiten. Ook dit klinkt weer zo fraai. De minuten die volgen zijn adembenemend. Het tweede pianostuk is, in zijn eenvoud, nog fraaier, met licht gitaargetokkel, dat overgaat in een van de gevoeligste zangpassages. Je voelt de corazón tekeer gaan. Het aansluitend samengaan van viool en gitaar is bijna hemels te noemen, een vette synth-solo is weer de opmaat voor een subtiele gitaarsolo en zo gaat het maar door. Een episch muziekstuk om in te lijsten!

Niets nieuws onder de zon op “Ceremonias”. Het klinkt allemaal zo bekend, het melodieuze, de (niet te tellen) solo’s, de terugkerende thema’s, de tempo- en sfeerwisselingen. En toch weet Merèt een eigen geluid te creëren, met een prominente rol voor de viool, de Spaanstalige zang en het Argentijnse temperament. Merèt is er niet op uit muzikale hoogstandjes te willen etaleren, moderne invloeden ontbreken en de muziek herbergt geen diepere lagen die je op sommige andere platen pas ontdekt na zoveel luisterbeurten. Het is wat het is, en dat is prachtig! De klanken herbergen iets magisch, dat maakt dat je wilt blijven luisteren. Ik beschouw het als een voorrecht deze bijzondere ceremonie te hebben mogen bijwonen…