Met een albumhoes die met zijn glimmende metalen pijp naar het “Tubular Bells” van Mike Oldfield lijkt te verwijzen kun je op het verkeerd been gezet worden. Want “Synth Vehicles For Guitar” bestaat louter en alleen uit een reeks elektronische stukken die vloeiend in elkaar overlopen en waar herhaling als basisthema alleen per nummer uitgewerkt wordt. Er lijken wat verdwaalde percussie- en sound samples van het “Crisis” album te komen, maar dat is het dan wel qua Oldfield invloeden.
Met een achtergrond als percussionist bouwt de in Austin, Texas woonachtige Michael C. Sharp met behulp van synthesizers, drummachines en effecten zijn composities op. Ze verlopen van herhaling en textuur naar orkestraal ingezette stukken. Er ontvouwen zich meerlagige motieven in een reeks complementaire bewegingen, van gesyncopeerde, beat-gedreven tracks tot vervagende soundscapes. De elektronisch getinte thema’s van het album worden samenhangend gedragen door de variaties op diverse stemmingen, terwijl loop-gebaseerde synth- en gitaar explosies zich blijvend evolueren.
Dat gezegd hebben start dit album nog met het zwaar aangezette drone ambient stuk Night City Anthem, terwijl het drieluik Motor Pt. 1 – Vibrations verwijst naar het klassieke krautrock ‘Motorik’ drumpatroon. De meedogenloze, vrolijke ritmesectie rijdt door in een hypnotiserende stortvloed van met delay doordrenkte gitaarriffs en warme analoge synth tonen. Met bijdrage van Braden Balentine bouwt Sharp langzaam lagen pulserende bas, arpeggio-sequenties en verschroeiende leads op elektronische drum beats.Het eindigt met elektronische drums samples die voor mij van “Crisis” van Mike Oldfield lijken te komen. En met hetzelfde overgangs gitaar effect van hetzelfde album vloeit het over naar Motor Pt. 2 – White Lines hetgeen aanhoort als Tangerine Dream’s “Pheadra” meets Porcupine Tree in een krautrock jasje. Motor Pt. 3 – Fevers rondt het derde deel mooi af met een vol geluid en enkele prettige ritme beats.
An Exquisite Aberration kwam evenals deel 2 van Motor al eerder uit in 2020. Het is op dit album een overgangsnummer waarin de albumtitel muzikaal tot zijn recht komt. Het is een output van loop-gebaseerde synth- en gitaar explosies die zich blijven ontwikkelen, zodat dit nummer brutaal nog verder in het abstracte duikt. Sobere gitaarakkoorden zwerven in en uit focus, terwijl lagen analoge synthesizer verstrikt raken in een onzichtbaar web om uiteindelijk het nummer onder te dompelen in een pool van warme, effect gestuurde tonen. Eliminator is dan weer een uptempo spacerock meets krautrock nummer in de geest van Neu! terwijl ik in Distance veel diepe Moog klanken terug hoor uit Tangerine Dream’s “Rubycon”. He’s Gone heeft dankzij de invloeden door de gitaar effecten en productie weer veel raakvlakken met Porcupine Tree uit hun psychedelische periode.
“Synth Vehicles For Guitar” is daarmee een plezierig instrumentaal synthesizer album met heerlijke old scool Moog en moderne fraaie gitaar accenten die door een elektronisch doosje bewerkt lijken te zijn. De onderliggende melodieën weten de boel mooi af te wisselen.
Ondanks dat de nummers op zich staan en random afgespeeld kunnen worden vloeien ze toch organisch in elkaar over, tenzij je natuurlijk de muziek cassette gaat bestellen. Want heel grappig, dit album wordt naast stream en download mogelijkheden fysiek alleen als cassettebandje aangeboden. In de vorige eeuw had ik al afscheid genomen van mijn cassettedeck. Ik beschouwde dit muziek afspeelapparaat nou niet als gebruiksvriendelijk door het veelvuldig omdraaien van de cassette en het vastlopen van het magnetische bandje. Menig keer moest ik met een potlood de tape weer in de behuizing terugdraaien. Iets voor de notoire liefhebber zullen we maar zeggen evenals dit fraaie album.