Morse, NealAlbum

Neal Morse is zonder overdrijving een bezig bijtje te noemen. Kijk maar eens naar zijn discografie. Hij speelde of speelt in de nodige bands, maar brengt ook onder zijn eigen naam om de haverklap nieuw werk uit. Niet zelden heeft dit werk een religieuze inslag. In 2019 kwam “Jesus Christ, The Excorsist” uit. De titel laat weinig te raden over wat dit keer het onderwerp is. Tijdens Morse’ eigen jaarlijkse Morsefest festival in 2018 bracht hij dit hele gebeuren ten tonele en liet hier opnamen van maken. Het muziekstuk was dus al te horen voordat het aanwezige publiek er via cd en dvd kennis van had kunnen nemen! Het zou de enige live vertolking van dit imposante verhaal blijven.

Collega recensent Maarten was vol lof over de studioversie van deze dubbel cd, die het levensverhaal van Jezus vertelt, met speciale aandacht voor het uitbannen van demonen, waar deze best man nogal een handje van had. En dat laatste aspect verklaart het laatste stukje van de titel natuurlijk.

Voor de live registratie van deze progrock-musical (of zo je wilt –opera) trekt Morse alles uit de kast. Zijn begeleidingsband is natuurlijk aanwezig (met gitarist Eric Gillette op drums!), maar ook een half orkest, een koor, een legertje achtergrondzangeressen en ‘een cast’, die zorgt voor het zangmatig vertellen van het verhaal. Sterk voor de dag komen Ted Leonard (Spock’s Beard) als Jezus. Aan hem kun je het zingen met pathos, dat met deze rol zeker een pre is, wel overlaten. De onbekende Talon David vertolkt de rol van Maria Magdalena. Met haar fraaie stem en geweldige bereik weet ze menig bezoeker te verbazen en zelfs tot tranen toe te bewegen. Dat geldt dan met name in de finale, The Greatest Love Of All, waarin ze een tranentrekkend duet met Leonard zingt.

Morse zelf treedt niet nadrukkelijk op te voorgrond, hij speelt gitaar en toetsen, maar fungeert vooral als dirigent van het geheel. Nadrukkelijk laat hij de zangers op de voorgrond treden. Hij babbelt soms kort de verschillende passages aan elkaar.
Verwacht geen grote show met verkleedpartijen en gespeelde rollen. De muziek vertelt het verhaal en dat is het.

Neal Morse kan hele mooie muziek maken en dat laat hij op “Jesus Christ…” ook horen. Bij Morse is het gevaar op herkenning groot en inderdaad bekruipt mij het gevoel het nodige van deze muziek al eens eerder gehoord te hebben. Niettemin weet hij hele aardige stukjes prog op de planken te brengen, en die zitten dan vooral in het eerste stuk. Het tweede deel is veel meer verhalend en ligt het musicalgehalte hoger, wat, tenminste bij mij, op den duur nogal gaat tegenstaan. We hebben dan The Madman of The Garderens al gehad, waarbij de demonen een a capella gezongen koor in de stijl van  Gentle Giant laten horen.

De gitarist van dienst Paul Bielatowicz laat heerlijke klanken uit zijn instrument komen. In het blues-getinte nummer The Women Of Seven Devils mag hij zijn meest zalige solo op een bedje van Morse’ toetsen ten gehore brengen. Nick d’Virgilio (Spock’s Beard, Big Big Train) legt zijn hele gevoel in de zangpartij op Heart Full of Holes.

Neal Morse schotelt ons met “Jesus Christ The Exorcist (Live At Morsefest 2018)” een afwisselende progrock-musical voor, met inderdaad progrock, rechttoe-rechtaan rock, blues en (power)ballads, waar de orkestraties soms mooi doorkomen en de zang een prominente plaats inneemt. De typische songstructuur die een musical nu eenmaal kenmerkt, daar moet je tegen kunnen, en dat geldt natuurlijk ook voor de 100% religieuze teksten. Ik heb hier duidelijk meer moeite mee dan Maarten. Maar goed, ga er een slordige twee uur goed voor zitten, pak de recensie van de studioversie er even bij en laat je meevoeren in het verhaal en geniet, of (helemaal) niet…