Nektar Album

Als je na dik vijftig jaar nog op de bühne staat en aan nieuw materiaal blijft werken, verdien je met recht het predicaat ‘oude rockers’. Dit geldt zeker voor de Britse band met Duitse roots Nektar. “Journey To The Other Side – Live At The Dunellen Theatre” verbindt de eerste (“Journey to the Centre of the Eye) en de laatste (“The Other Side”) cd qua titels en muziek met elkaar. Op 10 juni 2023 trad Nektar op in dit theater in New Jersey. De soms wat ongrijpbare rock, met psychedelische en spacerockelementen, zou er wel eens de reden van kunnen zijn waarom dit gezelschap nooit echt is doorgebroken bij het grote publiek.

Niet lang na dit optreden overleed mede-oprichter en drummer Ron Howden. Het concert kun je dan ook zeker als een tribute aan hem beschouwen. Na een korte instrumentale ouverture klinkt A Tab in the Ocean van de gelijknamige lp uit 1972 (!) dik een kwartier lang prachtig. Een doorlopend grommende Hammond, heerlijk gitaarspel en de nodige tempo- en sfeerwisselingen zijn te horen. Je hoort flarden Emerson, Lake & Palmer, Yes, maar zeker Pink Floyd en Hawkwind. Dit is meteen een van de hoogtepunten van het concert.

Nektar vlecht ook de nodige nummers van hun laatste cd, “The Other Side”, in de setlist. Die zijn korter en spreken bij veel fans minder tot de verbeelding. Enkele solo’s redden die nummers net. De band speelt strak en het geluid is redelijk. Toetsenman Kendall Scott levert puik werk af en voor Ryche Chlanda geldt hetzelfde op gitaar. Op Drifting pakken ze de solo’s heerlijk van elkaar over. Die solo’s lijken soms van improvisaties aan elkaar te hangen, zo ongepolijst kunnen ze klinken. Over de zang ben ik veel minder te spreken. Oprichter Derek Moore, Howden en Chlanda leveren een ondermaatse prestatie. Hoge noten halen ze regelmatig niet of nauwelijks of ze blijven halverwege een noot steken.

Met veel enthousiasme werd de integrale uitvoering van de plaat “Remember The Future” uit 1973 begroet. Ik vond deze uit twee delen bestaande epic wel erg langdradig uitgesponnen en daardoor een tikkeltje saai. Wel bood dit werkstuk enkele psychedelische uitspattingen. Na twee en een half uur laat de band tot slot het publiek wat gemaakt ‘good day’ zingen in het nummer met ook die titel. Er zijn vast betere liveregistraties van Nektar bekend, ze hebben er nogal wat gemaakt, maar het was toch aangenaam toeven bij deze krasse knarren. Ik wil zeker niet van godendrank spreken, maar als je het aandurft een nipje van deze Nektar te nemen, raak je wellicht toch een weinig betoverd.