Nucleus TornAlbum

Het einde van Nucleus Torn gaat gepaard met een grote explosie, zeker ook getuige de titel van dit artbook dat verschijnt in een oplage van slechts 187 stuks. Eigenlijk staat deze pretentieuze titel ook een beetje voor de inhoud van het boek en de muziek op de bijgeleverde dvd’s. Een ieder die de muziek van Nucleus Torn voor het eerst beluistert, zal overdonderd worden door de diversiteit van de composities. Van rustige, lieflijke en kalme passages, tot heftige contrasten met doom en death metalachtige fragmenten. Daar tussenin komt een indrukwekkend instrumentarium aan bod. Alleen al de diverse soorten toetsen die mastermind Schnyder gebruikt is imponerend, werkelijk alle variëteiten komen aan bod. Mellotron, Hammond, elektrische en akoestische piano, kerkorgels, dulcimer, diverse soorten keyboards, klokkenspel, noem het maar op.

De muziek van Schnyder en kornuiten is in de hele carrière van de band moeilijk te omschrijven, dat staat als een paal boven water. Net zo makkelijk als er renaissance of klassiek wordt gespeeld, wordt er ook folk en metal gebracht, soms op één dezelfde cd of zelfs in één nummer. De band is op verbazingwekkende manier in staat om verschillende gedaanten aan te nemen en kan daardoor ontroeren in kalmte, woede, verdriet, razernij, vreugde en hoop. Uiteindelijk kan ik alleen mijn eigen interpretatie meegeven van de muziek, en dat is die van middeleeuwse kamermuziek tot soundtrack achtige muziek die voor zowel documentaires als films gebruikt kan worden.

In het artbook staat een uitgebreid interview met Fredy dat soms wat melig en zelfs absurd aandoet. Het interview is ongrijpbaar en is absoluut te vergelijken met de muziek van Nucleus Torn. Het gaat alle kanten op. Tegelijkertijd staan er ook interessante weetjes in, zoals die van een aantal jaren geleden toen een compleet album verloren is gegaan door een computercrash. Ook staat er te lezen wat en wanneer FS alle muziek heeft geschreven en wat hij naast de band heeft gedaan. De plaatjes en foto’s zijn zoals NT het bij elk album heeft gepubliceerd; eenvoudig, somber en de natuur neemt een grote rol in.

Het grote voordeel van zo’n magnum opus met daarbij de volledige discografie zijn natuurlijk de ep’s en albums die we als Progwereld gemist hebben. Maar dat zijn er niet veel, hooguit de werken die nooit officieel zijn uitgekomen. Zo is er bijvoorbeeld “Waywaters”, wat eigenlijk gepland stond als een bonus ep, maar nooit een officiële uitgave is geworden en dus nooit door het publiek is gehoord. De ep is in tegenstelling tot het vele andere werk van Nucleus Torn volledig instrumentaal en vooral avant-gardistisch te noemen. Je hoort echt een zoektocht naar muziek, want het gaat alle kanten op met de muziek van deze ep. In Abandoned van diezelfde ep komt ook weer de liefde voor metal naar voren, want daar horen we weer stevige gitaarerupties, sfeervol geassisteerd door Mellotronklanken.  Ook de ep “A Promise Of Sunlight” is nooit uitgegeven, en alleen al deze versie is bijna de koop waard voor de fan van Nucleus Torn. Dit is wellicht het meest toegankelijke werk dat FS ooit heeft gemaakt, zonder dat het commercieel of gelikt klinkt. Het zijn nummers die je doen verlangen naar de zwoele zomeravond die worden gekenmerkt door de dwarsfluit.

De hernieuwde kennismaking die je als recensent ondervindt is ook wel weer heel aangenaam, zeker als je na jaren het prachtige Glass Spirit van het album “Nihil” beluistert. Het folkloristische nummer klinkt, opgepoetst door de nieuwe surround mix, werkelijk fantastisch. En het opvolgende Traveller’s Rest doet het in de nieuwe versie absoluut niet minder. Een voorbeeld waar hoorbaar veel verbetering in het geluid is te horen, zijn de verschillende nummers van “Andromeda Awaiting”. Met name de dwarsfluit klinkt veel natuurlijker dan in de originele settings, waar je vooral onder je hoofdtelefoon het gevoel had dat het in een aparte kamer was opgenomen. Houd je van middeleeuwse klanken en intense muziek zonder moderne elektronica, dan is het album een absolute must have in je collectie.

Volgens de credits in het boek is You And The Sun van de Ep “A Promise Of Sunlight” het laatste liedje dat door Nucleus Torn is geschreven. Het nummer is eenvoudig met een mooie melodielijn waarin zangeres Anna Murphy geassisteerd wordt door Fredy op akoestische gitaar. Volgens hem moest dit gewoon het laatste nummer zijn om de muzikale cirkel te voltooien. Zo is Nucleus Torn ooit begonnen, met een eenvoudige gitaar, en zo eindigt het ook…

Ruard Veltmaat