Stef Kohler is een muzikant uit Nederland en al jaren actief als gitarist in verschillende (beginnende) metalbands. Als puber begon hij zijn carrière bij de Noord-Hollandse speedmetalband Defender, maar die band viel al snel uit elkaar. Zijn muziek is geïnspireerd door metalmuziek, maar ook door klassieke componisten als Rachmaninov, Bach en Shostakovich. Vanuit die basis heeft hij in eerste instantie klassieke gitaarstukken voor dit album geschreven. Maar Kohler raakt ook geïnspireerd door traditionele Indiase muziek. Zo beheerst hij ook de sitar, waarvoor hij eens in de zoveel jaar naar India reist om het instrument te oefenen.
Wat opvalt bij deze release is dat het een dikke, mooi uitgevoerde box is met maar liefst vijf cd’s. Er is niet bespaard op de kosten, bij aankoop krijg je een hoogwaardige box met stevige cd-bodems en een verzorgd boekwerk in full colour, hoewel het door de kleur zwart gedomineerd wordt. Luisteren naar de muziek van Kohler voelt als een experimentele reis door zijn muziekbrein, waarbij hij wordt geassisteerd door muzikale vrienden. De belangrijkste zijn Hans Baaij, Jos Commandeur, Simon Menting, Marco Nicola, Tim Nijman, Michel Tuin en Esteban Carbonero. Het omschrijven van de muziek kan je in een breed spectrum trekken, het gaat van avantgardistische doom metal en klassieke passages tot aan blues en southern rock. Het merendeel van de teksten op de cd’s zijn geschreven door Baaij en Commandeur.
Sommige nummers voelen als een jam sessie of als een benadering van de muziek van Tenhi of Empyrium, zoals The Black Bat part II: When Jesus contemplated His first encounter with Humanity 2.0, dat op cd één staat. Om vervolgens snoeihard getorpedeerd te worden door het knetterharde nummer The Kovid Kvlt Part I: Newspeak 1984 (Including: The Kovid Mass) met geluidsfragmenten van Mark Rutte tijdens de covid crisis, waarbij de opmerking “blijf thuis” blijft nagalmen, onder de onheilspellende klanken van een kerkorgel. Het nummer duurt ruim achttien minuten, maar vormt een indrukwekkende terugblik op die beklemmende periode.
De liefhebbers van de inmiddels ter ziele gegane band Nucleus Torn kunnen hun hart ophalen, bijvoorbeeld met de tweede track Ecce, die op de tweede cd staat. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door de track Omicron Blues, die wat aan 16 Horsepower doet denken. Die vergelijking wordt versterkt door de godvrezende teksten van beide acts.
Het onuitspreekbare Hexakosioihexekontahexaphobia is wellicht een van de interessantste songs op het album. Het begint als een singer-songwritertrack, maar ontwikkelt zich in een zwaar psychedelische aanklacht tegen het covidbeleid. Niet alleen de tekstuele aanklacht is zwaar, ook de muziek is heftig voor de neutrale luisteraar. Centraal staat een geluidsfragment van 666 nieuwe besmettingen. Voor de algemene kennis betreffende deze box: op deze track is een groot aantal van de genoemde gastmuzikanten actief. Je ziel kan vervolgens weer helemaal tot rust komen in de akoestische songs Snowfall en The Black Bat part V: When Jesus was scraping leftovers of hope. Kohler laat hier horen dat hij een ware meester is in het bespelen van zijn akoestische gitaar. Wonderschoon.
De derde cd begint ook weer met een akoestische gitaarsong, ditmaal gebaseerd op het werk van Rachmaninov. Het opvolgende Church Of Menticide is eveneens een (vijfentwintig minuten durende) aanklacht tegen het covidbeleid en straalt voornamelijk somberheid uit. De compositie neemt je mee naar de diepste spelonken van je onderbewustzijn en zanger Baaij zingt en praat je (nog) dieper de wanhoop in.
Schijf nummer vijf “The Kali Yuga” begint met een cover van Blue Öyster Cult, Don’t Fear The Reaper, in een akoestische uitvoering. Ook het bluesy Fresh Test Dvmmies, met elektronische invloeden, spreekt aan na het zware doomwerk van de voorgaande cd’s. Nog steeds een stukje duister, zeker in het middenstuk, maar intrigerend is een passende weergave van de muziek. Hoewel…het spooky gesprek tussen ‘master’ en ‘slave’ doet wat bizar aan. Het komt hierop neer: een ieder die de booster gehaald heeft tijdens de coronapandemie is slaaf van Pfizer en aanverwante farmaceutische bedrijven. En als je denkt, nee, nog hoopte, dat er een positief ingestelde song aan het einde van deze collectie met cd’s zou komen, zal ik je uit je dromen halen. The Kali Yuga sluit loodzwaar en onheilspellend af.
Toegegeven, “Jezus In Dystopia” is niet het makkelijkste werk om te recenseren én te luisteren. Zware, complexe muziek met veel verwijzingen naar componisten als Rachmaninov en Bach, hoewel de door Kohler ontworpen composities het zwartst klinken. Geen grijpbare kost voor de doorsnee muziekliefhebber, zie dit werk meer als muzikale kunst die je meeneemt naar een grijze periode in onze huidige, bewuste generatie. En zeg nou zelf, veertig euro voor vijf cd’s is niet verkeerd.
Wat Kohler heeft bewogen deze compilatie te produceren, vind je in het uitgebreide interview dat we met hem hadden.