OrkanAlbum

Hoewel wij er slechts enkele weken geleden over schreven, is het inmiddels al vijf jaar geleden dat de dames en heer van Orkan hun eerste album de wereld in slingerden. Vijf jaar zonder nieuwe muziek is een behoorlijk lange tijd. En het komt nog wel eens voor dat een tweede album het debuut niet kan evenaren. Is deze Zweedse storm gaan liggen? Of waren die vijf jaar slechts de stilte voor de storm?

“Livsgaranti”, garantie om te leven. Dat is de titel die dit album mee heeft gekregen. Volgens de band is dit een geheugensteuntje aan de mens, om ons er aan te blijven herinneren dat iedereen een fijn leven verdiend, zonder constante worsteling met de patriarchale structuur van de maatschappij en dat elk leven zonder angst voor de roekeloosheid van de mens geleefd zou moeten worden. Het is een hele mond vol, maar wel een mond vol nobele woorden en een hoopvolle boodschap.

Dat hoopvolle klinkt terug op het album en zorgt ook voor een wat andere invalshoek ten opzichte van het debuutalbum. Waar het debuut als een dreigende orkaan laveerde tussen opzwepend, boos en bluesachtig, biedt het vervolg een dynamischer geluid. Er wordt net een wat breder palet aan stijlen aangehaald om de plaat wat meer variatie te geven. Het dreigende, boze en cynische dat op het debuut te horen viel maakt hier ook bij vlagen plaats voor meer ingetogen en wat lievere en meer optimistisch klinkende nummers.1

Natuurlijk, de elementen die het debuut kenmerkten zijn ook hier weer aanwezig. De muziek van Orkan blijft bestaan uit protestliederen, gewikkeld in zwaardere progrock en hevig gegrond in de jaren ‘60 en ‘70, compleet met lekkere orgeltjes en mondharmonica’s en volledig analoog opgenomen. Het geeft de plaat een authentiek en warm laagje, geheel passend bij de boodschap die de band naar eigen zeggen uit wil dragen.

Tekstueel blijft het daarentegen allemaal een beetje gissen als je geen Zweeds spreekt, maar de intentie van de nummers komt vaak goed over door de sfeer die door de nummers wordt gezet. Qua emotie klinkt er vaak ook een zeker cynisme door in de overigens fraaie harmonieën die de muziek net wat meer pit geven, hoewel de leadzang hier en daar wat vlakker lijkt te klinken dan op het debuut, een klein kritiekpuntje dat de pret zeker niet mag drukken, gezien de zang verder prima in orde is.

“Livsgaranti” van Orkan is een oerdegelijk vervolg op een even zo degelijk debuut, hoewel het eerste album net wat meer pit heeft weet de band zijn geluid aangenaam door te ontwikkelen op dit tweede album. Het resultaat is een plaat met net wat meer afwisseling en dynamiek, maar met net wat minder impact dan zijn voorganger. Het is lastig om tussen Orkan’s geringe discografie de superieure plaat aan te wijzen, maar het staat buiten kijf dat ook dit album dik de moeite waard is om te checken. Zeker op een zwoele lenteavond, mijmerend over de stand van zaken in de wereld bij een ondergaande zon.