Premiata Forneria MarconiAlbum

Wat een feest!

Iedere rechtgeaarde symfonische rockfan weet – desnoods alleen van verhalen – dat de Italiaanse sectie van de progrock bijzonder rijk is. De drie belangrijkste bands daarin zijn Banco del Mutuo Soccorso, Le Orme en P.F.M.

P.F.M. is de bekende afkorting van Premiata Forneria Marconi, en hun eerste vijf platen zijn zonder meer klassiekers te noemen. De eerste drie zijn in het Italiaans gezongen, maar kennen twee Engelstalige tegenhangers. Net als de platen daaropvolgend, “Chocolate Kings” en “Jet Lag” kwamen ze uit op het Engelse Manticore-label uit, bekend van onder andere Emerson, Lake and Palmer. Het maakt de discografie van P.F.M. niet erg doorzichtig, maar ja. Het gaat om de muziek.

Als een soort introductie, verzamelaar of hoe je het ook wil noemen, brengt Esoteric Recordings nu een luxe dubbelaar uit onder bovengenoemde titel. Volkomen overbodig, zo lijkt, maar het tegendeel is waar. Het betreft nu een historisch overzicht van zonder meer één van de belangrijkste bands uit de symfonische rock.

Zij die de Italiaanse versies van de muziek van P.F.M. preferen, zoals ook ondergetekende, kennen misschien koudwatervrees, maar dat is onnodig. Het Engels van de de Italianen klinkt schattig, ongeveer op de manier waarop ook onze eigen Robert Jan Stips het uitbralt op de Supersister-platen. Daarbij is het een leuk zoekplaatje. Ah, Photos Of Ghosts is Per Un Amico van de gelijknamige plaat. Promenade The Puzzle is Geranio, dat nummer dat “Per Un Amico” zo prachtig uitleidt. Het superstoere The Mountain is het titelnummer van “L’Isola Di Niente”. The World Became The World is het prachtige openingsnummer Impressioni Di Settembre van de onovertroffen “Storia Di Un Minuto”, en zo verder. Leuk!

Daarnaast is zo’n beetje de helft van de dubbelaar gevuld met geweldige live-opnamen, vele ervan nooit op cd verschenen. Is My Face On Straight, oorspronkelijk van “L’Isola Di Niente” is opgerekt naar ruim een kwartier, terwijl prachtige uitvoeringen uit de tijd van “Chocolate Kings” (Out Of The Runabout en Celebration bijvoorbeeld) de tweede cd sieren.

Hoewel qua volgorde de eerste twee platen min of meer worden omgedraaid, is de dubbelaar tevens chronologisch samengesteld. Niet dat bij P.F.M. enige ontwikkeling te constateren viel. Hoe prachtig alle oorspronkelijke platen ook zijn, de verschillen zijn immens. De statige hogeschool-symfo van Il Banchetto op de eerste cd wordt op de tweede cd voorzien van een evenwichtig progrock-antwoord middels het fantastische From Under. Echter, het lijken wel twee totaal verschillende bands.

Maar sowieso, elke track is bijna een klassieker.

Dus, geef jezelf een feestje en trakteer je op “River Of Life”. Als je nog nooit muziek van P.F.M. hebt beluisterd en je bent grote fan van Genesis, dan zeg ik: koop em blind. Ik beloof je, je gaat geen spijt krijgen.

Markwin Meeuws