Foley, PaulAlbum

Behalve “The Endless River”, de laatst verschenen Pink Floyd, bespreken we op site ook de nieuwe cd van Paul Foley. Hoewel er wel degelijk overeenkomsten tussen deze twee zijn, is het frapant even stil te staan bij het immense verschil aan populariteit tussen deze twee. Paul Foley stuurde ons deze cd met een heel lief briefje – handgeschreven – waarin hij stelde dat hij hoopte dat we tijd hadden deze cd te beluisteren, maar als niet, dan helemaal niet erg! Sterker nog, ondanks dat hij verwacht dat wij onze neus ophalen voor zijn cd en onze reet afvegen met het boekje, bedankt hij ons voor de website en onze noeste arbeid voor echte muziek. Wat een man! Ik hou nu al van hem, hoewel ik over het algemeen bekend sta als een bovenmatige vrouwenliefhebber. Laten we nu maar hopen dat de muziek ook om over naar Australië te schrijven is.

De muziek van Paul Foley ligt in het verlengde van zijn band Brainstorm, hoewel deze laatste iets meer Doors-achtig klinkt, waar Foley’s muziek nog het meeste weg heeft van Fruitcake, de illustere band rond drummer Pal Sovik uit Noorwegen. Dat komt dan eigenlijk voornamelijk vanwege de stem van Foley, die daar wat weg van heeft, en het nogal (bewust?) knullig uitziende artwork en de wat blikkerige, haast lo-fi productie, dat het geheel een haast truttig, aandoenlijk karakter meegeeft. Dat maakt het lange, maar liefst 72 minutendurende “Shape In Spacetime” een opmerkelijke plaat.

Het verschil is wel dat Paul Foley geen drummer is, maar een gitarist, terwijl hij ook niet onverdienstelijk fluit speelt. Dat geeft zijn muziek extra dimensie, en dankzij het veelvuldig gebruik van akoestische gitaren van allerlei pluimages, een sterk psychedelisch karakter. Dat blijkt met name uit de lange, uitgewerkte tracks, zoals het hypnotiserende Caverns Of Night, maar vreemd genoeg juist ook uit het korte, sterke Parachute Shop.

Ik moet toegeven, ik vind dit ontzettend leuke muziek en kan hier graag naar luisteren. Zeker onder de koptelefoon is het een genot. De drumcomputer is aan het begin even wennen, maar ik kan nu niet meer zonder.

Ik hoop van ganser harte dat Paul Foley dankzij deze plaat en deze recensie iets meer fans gaat krijgen, want hij verdient het. Ik zal er mijn best voor doen. Waarom denk je anders dat ik voor nop die Pink Floyd-plaat heb gemeld, inclusief de totaal zinloze hyperlink?

En Australië is helemaal niet ver weg joh. Het is 2014. Zeker niet in verhouding tot de sterrenstelsels die zo mooi op het hoesje staan afgebeeld.

Markwin Meeuws