Perfect StormAlbum

Vier jaar na hun schitterende debuutalbum “No Air” is de Groningse progband Perfect Storm terug voor een nieuwe plaat. De band is niet helemaal ongeschonden uit de strijd gekomen: een nieuwe drummer en een nieuwe toetsenist complementeren de line-up en over platenmaatschappij Glassville, die de eersteling uitbracht, rept de bijsluiter (nog) niet. “Stairs” is dan ook weer tot stand gekomen dankzij crowdfunding en dat is maar goed ook.

Even recapituleren: Perfect Storm is in grote lijnen de band van gitarist en componist Gert-Jan Schurer, die zich laat inspireren door zijn helden, die variëren van Steven Wilson en Pat Metheny tot Aphex Twin. Hij is een voortreffelijke gitarist en liedjesschrijver, maar de band onderscheidt zich vooral door de twee vocalisten: Adel Saflou en Hiske Oosterwijk. Door deze twee geweldige zangers heeft de band een rijkdom aan muzikale expressie, bovendien knap aangevuld door de nieuwe toetsenist Jan Munnik.

Dat blijkt meteen bij openingsnummer Demon’s Dance, dat de plaat lekker pittig aftrapt. De band benadert Steven Wilson heel behoorlijk met de stevige riffs, prachtige zang en mooie fretloze bas. Schurer speelt bovendien een schitterende gitaarsolo waar je mond van openvalt! Wat een hoog niveau!

Ik moet eerlijk zeggen dat ik eigenlijk niet veel Aphex Twin of Pat Metheny in de muziek terughoor, de band lijkt vooral zijn eigen stijl te hebben gevonden: grootse progrock, episch en afwisselend, met hier en daar wat opvallende details, zoals de oosterse percussie in Misspend. Op andere momenten, zoals het intro van Depraved Mind, benadert de band de stevige complexiteit van Dream Theater, maar dat duurt niet langer dan nodig. Aardig detail in dit nummer is de woordeloze zang van tekstschrijver Oosterwijk.

In de categorie ‘Aandachtspunten’ moet me van het hart dat ik niet alle zangpartijen even interessant vind. Met name de coupletten van Depraved Mind en I Am Tomorrow vind ik een beetje flauw en gezocht. Daarnaast had ik de galm op sommige instrumenten, waaronder de vocalen, een flink stuk teruggedraaid. De echoput van waaruit de zang opstijgt maakt de muziek onnodig gedateerd en bovendien wil je zulke mooie stemmen liever wat meer au naturel horen.

Dat gezegd zijnde verdient deze plaat veel meer belangstelling dan-ie waarschijnlijk gaat krijgen, want Perfect Storm is echt een te gekke band. Erg goeie muzikanten die overwegend prachtige en intelligente composities op een bloedmooie manier vertolken, wat wil een mens nog meer? Als je de kans krijgt moet je “Stairs” zeker eens beluisteren!