Presto BalletAlbum

Als recensent krijg ik heel soms een album onder oren waaraan werkelijk alles klopt en vrijwel niets op aan te merken valt. Ik krab me dan achter de oren en vraag me af wat ik moet schrijven.
Aldus gebeurde ook met “The Lost Art Of Time Travel”, het tweede album van Presto Ballet.

Moet ik schrijven dat het album uitstekend geproduceerd is en alle instrumenten perfect tot hun recht komen?
Moet ik schrijven dat het album bol staat van Hammond orgel, fraaie loopjes op authentieke synthesizers en golven, nee, zeeën van Mellotron?
Moet ik schrijven dat alle nummers zeer lekker en vlot weg luisteren?
Moet ik schrijven dat dit album stukken beter is dan het debuut “Peace Among The Ruins“?
Moet ik schrijven dat het basgitaarspel van Izzy Rehaume a la Chris Squire op The Mind Machine zo lekker verslavend klinkt?
Moet ik schrijven dat nummers als You’re Alive en Haze heel erg doen denken aan de muziek van Styx?
Moet ik schrijven dat de harmonieuze samenzang van de heren Scott Albright en Ryan McPherson zo goed verzorgd is?
Moet ik schrijven dat Kurdt Vanderhoof eigenlijk een metalhead is, bekend van Metal Church, maar een grote voorliefde heeft voor authentieke symfo en daar ook door is beïnvloed?
Moet ik schrijven dat je dit op deze schijf heel erg goed kan horen?
Moet ik schrijven dat Vanderhoof op deze schijf de ongekroonde koning van de gitaarriff is en gitaarsolo’s op deze schijf vrijwel achterwege laat?
Moet ik schrijven dat Vanderhoof vindt dat de zeventier jaren groepen de beste en meest échte muziek maakten?
Moet ik schrijven dat zanger Albright een geweldige zanger is die regelmatig doet denken aan Dennis DeYoung (Styx) en Benoit David (Mystery)?
Moet ik schrijven dat het centraal op het album gelegen One Tragedy At A Time het prijsnummer van het album is omdat dit nummer alles in zich heeft wat deze plaat zo goed maakt?
Moet ik schrijven over die mooie zwevende toetsentapijten zoals centraal op hetzelfde One Tragedy At A Time en op Thieves?
Moet ik schrijven dat de muziek naast Styx ook invloeden heeft van Genesis, Yes, Kansas en Rush?
Moet ik schrijven dat ik de muziek – ondanks alle lovende woorden – toch net iets te gladjes vind?

Waarom zal ik moeilijk doen als het ook eenvoudig kan?
Ik denk dat ik dit allemaal maar gewoon opschrijf.

Hans Ravensbergen