Progrock-NL - Deflexion, For Absent Friends, SquonkConcert

Op zaterdag 25 oktober was het altijd sfeervolle Parkvilla in Alphen aan den Rijn goed gevuld bij weer een avondje vol progrock van eigen bodem. De organisatie Serious Music beijvert zich voor het jaarlijks opnemen van Nederlandse bands in hun programmering. Op deze avond traden maar liefst drie Nederlandse bands op. Twee eigenlijk, en toch drie.

Deflexion
Het is aan Deflexion om de spits af te bijten. Deze onbekende, nieuwe band heeft toch al een ep uit 2018 op zijn naam staan. Drummer Lex Bekkernens is bekend van bands als Genesis Project, Yesshows en ProgTributes en schreef alle nummers. Aangekondigd als symfonische rockband horen we direct het lyrische gitaarspel van Mark Faber. Omar Lokeen legt met zijn zang veel enthousiasme aan de dag. De muziek heeft een stevig randje. De piano van Tony van Stel is nadrukkelijk te horen. Helaas geldt dit minder voor het toetsenwerk van Ebert Zwart, dat valt helaas behoorlijk weg in de mix. Zeker als de gitaar én de drums samen optrekken lijkt het toetsenspel verdwenen. Dat komt het symfonische gehalte van de muziek natuurlijk niet ten goede.

Ook de twee achtergrondzangeressen, Katinka van der Harst en Laura ten Houdt, zingen solostukken. De band werkt nummers van die ep af, maar laat ook nieuw werk horen. Voor iedereen is alles nieuw. Lokeen overschreeuwt zichzelf af en toe een beetje en zit er ook weleens naast. De composities rammelen soms ietsje, of spelen ze het niet helemaal goed? Zo vaak speelt deze band niet, het kan ook onwennigheid zijn. Intussen komen de gitaarsoli van Faber lekker binnen, al lijkt hij weleens net iets te veel te willen.

Met Gift of Reason krijgen we een ballad voorgeschoteld, met redelijke vrouwenzang en een beetje aparte gitaargeluiden. The Observer bevat met pianospel (de strings weer te zacht), fijne riffs en licks van Faber, hele aardige passages en aardige overgangen. In slotnummer Connected horen we na een zweverig begin even stevige symfo, een inmiddels bekend klinkende gitaarsolo en een gedragen einde met piano. Dit was zeker geen onprettige kennismaking met Deflexion!

For Absent Friends
For Absent Friends (FAF) maakte furore in de jaren 90. Ze stonden toen bekend als een van de beste Nederlandse progbands. Op enig moment stopten ze en gingen verder als Squonk. Het begon toch weer te kriebelen en FAF maakte een herstart. In 2022 verscheen weer nieuw werk van ze, “Disappear”. Op band horen we een kort resumé van het oeuvre van FAF. Dan gaan ze zelf los met Nerd Illusion, energiek, de toetsen van Clemens Steenweg komen wél heel goed door. Het gitaarspel van Edwin Roes klinkt heerlijk en zanger Hans van Lint lijkt er even in te moeten komen. Ze spelen oud en nieuw werk door elkaar.

Into Love speelt de band altijd, nu dus ook. Het swingt lekker,  het toetsenwerk en de gitaarsolo zijn prima. The Poet gaat over de actualiteit (Trump), niet gek dat het wat rommelig klinkt. Heel duidelijk is waar zij hun potje mosterd bestellen: bij Genesis, een stukje The Cinema Show volgt, om dit nog eens te onderstrepen.
Van Lint vertelt tussendoor wat verhaaltjes, wat het optreden een persoonlijk tintje geeft. Gezeten zingt hij fraai Conversation, dat over zijn vader gaat. Het gitaarspel heeft een licht bluesy (Pink Floyd-) inslag. Van Lint zegt de setlist te hebben verkloot, daarom volgt een vrolijk instrumentaal nummer, The Bad, The Fat & The Ugly, met aparte gitaarsolo.

Afsluiter The Big Room verkeert lang in de zweefstand, Steenweg leeft zich uit op zijn klavieren, Roes soleert om bij weg te dromen. Van Lint pakt ook de akoestische gitaar erbij. Gaandeweg komt de energie in dit nummer. Nog een keer haalt Van Lint alles uit zijn stembanden en haalt Roes nog eens ouderwets uit. Met dit degelijke optreden bewijzen de mannen van For Absent Friends dat ze het nog altijd kunnen.

Squonk
Na een korte pauze komen dezelfde mannen terug op het podium. Nu zijn ze Squonk, een Nederlandse Genesis tributeband. Met de opleving van FAF was er even geen tijd meer voor Squonk, maar nu willen ze toch weer spelen, in coproductie met FAF.

De instrumentale start is fraai met Duke, waarna Turn it On volgt. Een deel van de zaal zingt mee. Deze band schuwt de commerciële successen van Genesis niet. Bij dit nummer past de zang van Van Lint minder goed, hij  kan niet goed bij de hoogste tonen. Bij Firth of Fifth lukt dit beter. Zonder het intro op piano, de fluitsolo op gitaar gespeeld, heeft Roes een prima vertolking van ‘de solo’ in huis. Echt een prima vertolking, dit.

Een 1987-medley brengt een mooie versie van In the Cage, de toetsen van Steenweg komen goed door. Dan volgt Slumbers en krijgen we een mooie, gedragen versie (hoe kan het anders) van Afterglow te horen. Veel moderner klinkt – een goede uitvoering van – Land of Confusion. Weer een instrumentaal stuk – Los Endos – met fraai toetsenwerk leidt het hoogtepunt van de avond in. Als toegift speelt Squonk Entangled van wat Van Lint de beste plaat van Genesis noemt, “A Trick Of The Tail” (gemengde reacties uit de zaal). Zeer intiem klinkt het met drie akoestische gitaren en zang, met een fraaie toetsensolo als finale. Kippenvel toch wel even.

Dat doet Serious Music goed, het regelmatig programmeren van bands van eigen bodem. De Nederlandse prog verdient het om letterlijk en figuurlijk het podium te krijgen!