Raven SadAlbum

Na negen jaar keert het uit Italië afkomstige Raven Sad terug naar de progwereld met zijn vierde album. Er is behoorlijk wat veranderd sinds de release van “Layers Of Stratosphere” uit 2012. Alleen gitarist Samuele Santana en toetsenist Fabrizio Trinci zijn nog over van de originele bezetting. Daarbij verzorgt Samuele Santana niet meer de vocalen, maar werd daar Gabriele Marconcini voor gevraagd.

Het geluid is niet veel veranderd ten opzichte van het vorige album. Neo-prog met theatrale zang en sterke gitaarsolo’s vormen nog steeds de belangrijkste ingrediënten. Over het geheel doet het album mij veelvuldig de naam van Martigan in gedachten brengen. Qua sfeer en opbouw ligt het wel in de lijn van hun laatste album “Distant Monsters”. Dat komt ook door de stem van Gabriele Marconcini, die op Martigan zanger Kai Marckwordt lijkt. Maar het blijven Italianen, dus is het theatrale gehalte in zijn stem veelvuldig aanwezig.

De bijna 70 minuten aan muziek is verdeeld over zeven nummers en een behoorlijke standaard intro. Daarin wordt ons alles dat de neo-prog goed maakt wel voorschoteld. Ze bevatten behoorlijk wat tempowisselingen die voor het grootste deel vloeiend overlopen. Aangezien het album hier vol mee zit, is er erg weinig onderscheid. Dat maakt dat alles een beetje hetzelfde klinkt.

Dat betekent niet dat er niets te genieten valt. Toetsenist Fabrizio Trinci heeft een flink arsenaal tot zijn beschikking die hij ook vol inzet. Zijn veelal korte solo’s zijn erg sterk. Vooral die zwevende, typische neo-prog, solo’s smaken naar meer. Ik vind zelf Approaching The Chaos bijzonder geslaagd. Het samenspel tussen toetsen en gitaar is hier heerlijk. Wel opvallend dat dit een intrumentaal stuk is. In de nummers waarin wordt gezongen zit behoorlijk veel tekst. Zanger Gabriele Marconcini zingt echt niet slecht, maar zijn theatrale zang vol timbre gaat mij na een half uurtje wel wat tegenstaan.

Al met al is “The Leaf And The Wing” een neo-prog album dat de middenmoot niet weet te overstijgen en die in de stroom aan sterke releases dit jaar niet zal opvallen. Toch raad ik de echte neo-prog fans aan die warm worden van bands als Clepsydra, Subterra en Millenium om dit album zeker te gaan beluisteren.