Ray Wilson toert intensief langs het Europese circuit; de meeste concerten geeft hij in Duitsland en Polen. Dat laatste land is wel verklaarbaar als je bedenkt dat zijn partner daarvandaan komt, maar of dat de echte reden is… Ook Nederland wordt niet overgeslagen en met enige regelmaat is hij in de concertagenda terug te vinden met zijn Genesis Classic gigs. In maart 2017 met maar liefst zeven concerten!
Nou heb ik op zich best goede herinneringen aan zijn tijd bij Genesis en aan zijn rol op het Genesis-album “Calling All Stations” in het bijzonder. De eerlijkheid gebiedt wel te zeggen dat ik tijdens zijn Genesis concert in Ahoy indertijd als “Genesis-fan” wel met samengeknepen billen zat als Wilson in zijn rol als nieuwe Genesis frontman de zangpartijen van Phil Collins overnam.
Zelf ben ik de mening toegedaan dat er alle reden is om in elk geval ook met zijn solorepertoire in Nederland te toeren, maar Wilson geeft mij desgevraagd te kennen dat het publiek daarvoor in Nederland nog moet groeien. Hij merkt daarbij wel op dat de setlist bij de huidige tour ook solowerk bevat, waarbij het voor de hand ligt dat daarop ook nummers zullen prijken van zijn nieuwe album: “Makes Me Think Of Home”. Dit zesde solo studioalbum is al het tweede dit jaar. Eerder dit jaar verscheen het akoestische album “Song For A Friend”.
Het blijft natuurlijk altijd een kwestie van smaak, maar zelf hoor ik Ray Wilson altijd het liefst geplugd met volledige bezetting en alles er op en er aan. En als u, geachte proglezer, er net zo over denkt, nou dan kunt u uw hart ophalen hoor!
“Makes Me Think Of Home” bevat tien tracks en klokt 48 minuten. Dat is voor een cd misschien wat mager zult u wellicht denken, maar ‘niet het vele is goed, maar het goede is veel’ roep ik dan maar alvast terug. Of dat in het geval van “Makes Me think Of Home” ook zo is? Laten we maar eens kijken wat er op dit album zoal terug te vinden is.
Ray Wilson laat zich op dit album bijstaan door een stel uitstekende muzikanten en dat is ook wel handig om gelijke tred te houden met Ray’s voortreffelijke vocale kwaliteiten. Hij staat voor mij in het rijtje waarin bijvoorbeeld ook namen voorkomen als Marc Atkinson, Paul Carrack etc. Stemmen dus die karakteristiek klinken en erg geschikt zijn om een bepaalde sfeer neer te zetten. Ook de productie is goed voor elkaar: elke tik zit op zijn plek.
“Makes Me Think Of Home” gaat over het geluk van de vrijheid die wij allemaal genieten en misschien vanzelfsprekend vinden, maar gaat ook over de angst voor eenzaamheid. Op het album kijkt Ray Wilson terug op zijn jaren in Edinburgh en zijn zoektocht naar vrede en geluk.
De openingstrack They Never Should Have Sent You Roses opent met in de verte wegstervende doedelzakken en een onverstaanbaar Schots gesproken tekst en heeft een lekkere vibe van verwachting die in de lucht hangt. Het doet me daardoor sterk aan Bad van U2 denken, al lijkt dit nummer op zich daar niet echt op.
Het daarop volgende, The Next Life, dat gaat over alcoholisme, heeft ook een melancholische sfeer. Ineens duikt daar ook een zalig scheurende sax op en dat is iets wat op dit album meerdere keren gebeurt. Ook in Worship The Sun en Anyone Out There worden onze oortjes getrakteerd op zulke saxmomenten waarmee dit album is verrijkt.
En zo zit dit album vol met sfeervolle momenten, zoals Tennessee Mountains, waarin Ray’s karakteristieke stem een bepalende factor is bij de warme deken die de luisteraar omsluit. Een stem die ook goed tot zijn recht komt in de mooie zanglijnen van het popliedje The Spirit.
Volgens de press infosheet is “Makes Me Think Of Home” een album met een mix van pop, rock en progmuziek. De titeltrack valt met wat goede wil in te delen in de progcategorie. Voor mij is dit het koningsnummer van dit album en weet mij in elk geval vol te raken met ook hier weer een melancholische vibe met zalig scheurende sax als kers op de taart.
Met “Makes Me Think Of Home” levert de sympathieke Schot weer een klasse album af, dat de luisteraar talloze genotmomenten zal bezorgen.