RenaissanceDVD

Renaissance ontsproot in 1969 uit The Yardbirds, en trad voor het eerst en tevens voor het laatst in 1973 op in Nederland. Wie de hoop had opgegeven de Britse band Renaissance ooit (nog) live aan het werk te zien, kreeg in 2015 toch een uitgelezen mogelijkheid om een optreden te kunnen bijwonen in De Boerderij. Ik was er bij en diep onder de indruk. Na een langdurige periode van sluimertoestand is de band in 2009 weer nieuw leven ingeblazen door oerleden Annie Haslam en  Michael Dunford. De laatste is in 2013 overleden, maar de in Amerika woonachtige Annie ging niet bij de pakken neerzetten. In de tour in 2015 werd uiteraard ook Groot Brittannië aangedaan. Van het optreden in de sfeervolle Union Chapel in hartje Londen werden opnamen gemaakt voor een dvd.

Haslam is het enig overgebleven lid van de originele bezetting, al zijn de meeste anderen die op 16 april op het podium stonden wel al eerder of langer te horen bij Renaissance. Akoestisch gitarist en zanger Mark Lambert en toetsenist Rave Tesar zijn al lid sinds 2009. De setlist is identiek aan die van ‘De Boerderij’. Dat betekent vooral oud werk, met eigenlijk louter klassiekers. Traditiegetrouw opent het concert met Prologue, waarbij Haslam laat horen prima bij stem te zijn. Carpet Of The Sun, Ocean Gypsy en Running Hard ontbreken evenmin.

In het midden is een blok van de drie sterkste nummers van “Grandine Il Vento/Symphony Of Light” opgenomen, het meeste recente werk uit 2013/2014, toen met Dunford nog in de gelederen. Deze nummers misstaan tussen het oude werk overigens niet. Symphony Of Light is een mooie ode aan Leonardo Da Vinci, met een mooi klassiek tussenstuk.

Het geluid op de dvd is prachtig. Alle instrumenten staan prima afgesteld en de meeste nummers die meer dan veertig jaar geleden zijn opgenomen klinken tijdloos, dat cliché kunnen we rustig uit de kast halen, want de muziek van Renaissance staat nog altijd als een huis. Natuurlijk staat Haslam in het middelpunt van de belangstelling, om haar stem kun je eenvoudigweg niet heen. Tot aan de laatste zeer hoge noten van nog zo’n klassieker Ashes Are Burning, waarbij Tesar op piano, Brislin op toetsen en Traversa op basgitaar even lekker los mogen soleren, geeft ze alles en raakt ze alle noten prima. Natuurlijk heeft de tijd enige vat gehad op haar stem, maar dat doorleefde trekje voegt juist ook iets toe.

Rave Tesar verzorgt vaak de pianostukken, waarvan de muziek van Renaissance doorspekt is, terwijl Brislin meer de synthesizergedeelten voor zijn rekening neemt. Zijn toevoeging zorgt er vooral voor dat het geheel zo ongeveer als een orkest klinkt, zoals Haslam ook tijdens het interview memoreert.

De beeldkwaliteit is goed, maar de opnames zijn niet spectaculair. Het is geen dynamisch optreden, dat verwacht je ook niet met een leadzangeres van rond de 70 als middelpunt, maar iets meer variatie in de opnamen had best gemogen. Het interview laat nog een paar andere extra shots van de kapel zien. Je ziet het gezelschap wél zichtbaar genieten. Een technische minpuntje moeten we wel noteren. Het is niet mogelijk om naar een willekeurige plek op de dvd te scrollen. De enige optie is om naar het volgende nummer te scrollen. Dit is een beetje irritant, want om het eind van afsluiter Ashes Are Burning te horen moet je de volle 18 minuten door. Dat is op zich geen straf, want het is anderhalf uur genieten geblazen van deze symfonische mix van klassiek, folk, rock en jazz. Dit concert is beslist geen wedergeboorte van een in meerder opzichten klassieke band, maar zeer zeker een heel aangenaam weerzien.

Fred Nieuwesteeg