RitualAlbum

Dertien jaar geleden, toen we allemaal nog jong waren en meer haar en minder vet hadden, maakte de Zweedse band Ritual zijn laatste album, het briljante “The Hemulic Voluntary Band”. Na een groot aantal omzwervingen, rollen in musicals, films en zelfs een vrijage met het Eurovisie Song Festival, is frontman Patrik Lundström terug bij zijn oude liefde. Hij heeft grootse plannen, want de band heeft maar liefst twee platen in het vooruitzicht gesteld die samen een groot verhaal gaan vertellen. De ep die hier voorligt is eigenlijk niet meer dan de trailer, een lekkermakertje. Op basis daarvan kunnen we echter wel onze borst natmaken!

Ritual maakt circusprog, een genre dat zich voor het grootste deel in Zweden lijkt af te spelen, denk aan A.C.T. en The Flower Kings. Enorm drukke, virtuoze en van de gekste toeters en bellen voorziene muziek. “Glimpses From The Story Of Mr. Bogd” is wat dat betreft geen uitzondering: vanaf de eerste vlotte tonen van Chichikov Bogd hapt de luisteraar naar adem. Dat komt ook wel een beetje door de mix, die nogal op je oren drukt, maar er gebeurt gewoon ook heel veel in deze liedjes. Ik denk dat Devin Townsend jaloers is!

Ritual paart van oudsher progressieve rock met muziekinstrumenten uit de folkmuziek: mandolines, bouzouki’s, fluiten, het platteland wasemt je tegemoet. Met name in The Three Heads Of The Well, waarin Lundström van de weeromstuit ook weer gaat zingen als Ian Anderson, is zo goed als helemaal opgebouwd met akoestische instrumenten.

De eerste drie, kortere liedjes van deze ep komen van deel 1 van het epos dat ergens in de komende tijd moet gaan uitkomen, The Mice is van deel 2. Dit is meteen het meest ambitieuze stuk van dit voorproefje, een groots nummer met zorgvuldig gestapelde koortjes, ruige rock, clavinetjes, ingewikkelde ritmes, baspartijen die Chris Squire in herinnering roepen, Mellotrons, de hele rambam.

Dit is Ritual in topvorm: breed uitwaaierende muziek, met alle prog-ingrediënten, een verhaal als een roman van Charles Dickens, prachtige passages naast nijdige rock, briljant uitgevoerd, heerlijk om eindelijk weer nieuw materiaal te hebben. Daarbij moet ik eerlijk opbiechten dat – hoezeer ik ook uitkijk naar de nieuwe platen – de lengte van deze ep me wel bevalt. De muziek is zo druk dat je uitgeput in de touwen hangt na deze 21 minuten. Dat belooft dus nog wat! Ook ben ik erg blij met de drie kortere liedjes, die in puntigheid en herkenbaarheid (Mr. Tilly And His Gang had zelfs op “Sgt. Pepper’s” kunnen staan!) misschien wel beter bevallen dan het langere The Mice.

Hoe het ook zij: de terugkeer van Ritual is een van de beste nieuwsberichten die we dit jaar hebben kunnen melden. En op basis van “Glimpses From The Story Of Mr. Bogd” durf ik nu al te voorspellen dat 2021 het jaar van Ritual wordt. Wat een feest!