RiversideAlbum

Hoe overleef je een vreselijke gebeurtenis in je leven, hoe ga je verder als de wereld vergaat en hoe pak je het leven weer op na het overlijden van een goede vriend. Dit is het thema dat Riverside heeft gekozen voor hun zevende album. Het eerste nieuwe studio album na het overlijden van gitarist Piotr Grudzinski. “Wasteland” is het zevende album van deze Poolse band en het markeert de nieuwe start met een nieuw, ongelooflijk emotioneel geluid. Riverside is niet langer de progmetal band, maar een melancholische rockband. Emotioneel, soms zwaar en heavy, donker en triest maar ook vrolijk en opbeurend.

Het relatief korte The Day After opent het album. En we merken al meteen een van de opvallendste veranderingen in het geluid van de band. Mariusz Duda opent a-capella met ‘What if this is not what’s meant to be/what if someone has made a mistake’. De zang, helder en op een lagere, meer mannelijke, toon, is duidelijk op de voorgrond en speelt, zeker in het openingsnummer, de hoofdrol. Een vioolsolo die de emotie meteen hoog opvoert eindigt deze korte intro. Acid Rain komt hier meteen met een stevig riff overheen, waardoor het tempo en ritme verandert. Enerzijds voert het ons terug naar de begintijden van Riverside, maar vervolgens voert het ons naar de atmosferische en emotionele nieuwe kant van Riverside.

“Wasteland” is een muzikale ervaring met stevige, maar vooral rustige melancholische momenten. Heftige uitbarstingen en gevoelige ballades. De contrasten tussen donkere zwaar melancholische emoties en lieflijke eenvoudige klanken reflecteren het verdriet, de weemoed en de vrolijke herinneringen die het overleven in een woestenij met zich meebrengt. Guardian Angel start met akoestische gitaar – gespeeld door Mariusz Duda – en de zang van Duda in een lage toon. Het nummer bezingt de eenzaamheid van de overledenen en de angst van wat komen gaat. Een beklemmend en intrigerend nummer.

Lament is één van de mooiere nummers op het album met een ijzersterke opbouw. Het nummer handelt over het verlies van een kind. De onzekerheid, de tragedie en het oneindige verdriet die dit met zich meebrengt zijn bijzonder goed verwerkt in het nummer. Lament start rustig, maar bouwt steeds verder op in kracht en power. Prachtige heavy gitaarsolo’s, waarvoor ook Mariusz Duda verantwoordelijk is, sieren dit emotionele nummer dat expressie geeft aan het verdriet, maar ook de onmacht en woede die met een dergelijk verlies gepaard gaan. Het einde wordt op een diep melancholische wijze aangevuld door het huilende viool geluid van Michal Jelonek.

Het langste nummer van het album is het instrumentele The Struggle For Survival. Hier experimenteert Riverside met nieuwe muzikale invloeden. Het krachtige drumgeluid vormt samen met de basgitaar de basis, terwijl Michal Lapaj zijn grootheid toont op de Mellotron. Gastgitarist Maciej Meller – onder ander bekend van Quidam – laat hier een paar schitterende solo’s horen. Instrumentaal laat Riverside horen hoe ze het muzikale verleden combineren met het nieuwe toekomstige geluid. Een heerlijk meeslepend nummer dat met negen en een halve minuut nergens verveelt.

Evenals Lament is River Down Below een groeier. Naarmate je er vaker naar luistert blijft dit nummer interessant en groeit het boven andere nummers uit. Een fragiel begin met akoestische gitaar en zang dat langzaam maar zeker opbouwt naar een climax met een heftige en ontroerende gitaarsolo van Meller. Het titelnummer Wasteland kabbelt voort als een spaghetti Western. Duda geeft zelf ook de invloeden van Ennio Morricone aan. Maar naarmate het nummer vordert wordt ook hier de intensiteit en heftigheid verder opgebouwd. Lapaj laat duidelijk van zich horen, waarbij ook de theremin wordt gebruikt. Een instrument dat zowel bij Morricone’s Western maar ook een spacey science fiction gevoel geeft. Het album sluit tenslotte af met The Night Before in een rustig piano lullaby.

Riverside is weer helemaal terug met hun zevende album “Wasteland”. Als trio hebben ze zware tijden overleefd en laten op dit album horen dat ze klaar zijn voor de toekomst. Op het eerste gehoor is dit album een complete verrassing en het heeft het enkele draaibeurten nodig voordat het nieuwe geluid van Riverside binnenkomt. Was de band mij een beetje kwijtgeraakt op hun vorige album “Love, Fear And The Timemachine”, met dit album zijn de Poolse heren weer helemaal terug. Met een stevige knipoog naar hun beginjaren is Riverside weer helemaal herboren.

Mario van Os