RPWLAlbum

Het Duitse RPWL draait alweer tien jaar mee in de progwereld. In deze tien jaar heeft de band enorm naam gemaakt en zijn ze uitgegroeid tot een van de beste Duitse progbands. De uitgebrachte albums zijn stuk voor stuk sterk. Het handelsmerk van de band zijn zonder twijfel de sterke composities, pakkende refreinen en (maatschappij)kritische teksten. Het jubileum wordt gevierd met deze prachtige dubbel-cd.

De band weet heel goed dat als je een jubileum disc wilt uitbrengen, je niet met een simpel verzamelalbum op de proppen kan komen. Daarmee zou je je fans tekort doen. De band heeft de eerste disc gevuld met een compilatie van nummers van al hun albums. De tweede schijf staat bomvol met alternatieve versies van eigen nummers aangevuld met twee nieuwe nummers.

Over de eerste schijf kan ik kort zijn. Die is top. Van elk studioalbum zijn er twee tracks opgenomen, behalve van “World Through My Eyes” daarvan zijn drie nummers overgenomen. Wanneer je de cd beluistert, valt op hoeveel prachtige nummers de band gemaakt heeft en dat het niveau altijd bijzonder hoog gebleven is.

De tweede schijf is erg interessant. Alle nummers hebben een nieuw jasje gekregen en bewijzen de grote mate van creativiteit binnen de band. Sleep klinkt heel anders door de Oosterse instrumenten en de toevoeging van achtergrondzangeressen. Ook Trying To Kiss The Sun, van het gelijknamige album, heeft een Oosters jasje gekregen door het gebruik van een saz (ook wel baÄŸlama genoemd, een snaarinstrument uit Turkije) en staccato vioolspel.

Moonflower, een zgn. hidden track van het album “Stock”, is een duet geworden met Julia Schroter en klinkt aangenaam zoet. Je moet er van houden, maar ik vind het erg charmant. Het eerste nieuwe nummer is Watching The World. Het klinkt weinig verrassend moet ik zeggen. Het kabbelt een beetje voort en weet niet echt de aandacht vast te houden. Een van de mindere RPWL nummers. Het tweede nieuwe nummer Cake is van een heel andere orde. Het is lekker uptempo met strak basspel en een typisch pakkend RPWL refrein. Het tussenstuk met saxofoon en achtergrondzangeres past perfect in het geheel.

Deze dubbelaar vormt een mooi einde van een decade. De band heeft het in zich om de komende tien jaar op dezelfde voet verder te gaan en de lat nog wat hoger te leggen. Wij zullen ze uiteraard blijven volgen.

Maarten Goossensen