Russian Circles

Blood Year

Info
Uitgekomen in: 2019
Land van herkomst: Verenigde Staten
Label: Sergent House
Weblink: https://sargenthouse.com/russian-circles
Website: https://www.russiancirclesband.com/
Tracklist
Hunter Moon (2:20)
Arluck (6:33)
Milano (6:35)
Kohokia (7:18)
Ghost On High (2:34)
Sinaia (7:30)
Quartered (6:39)
Brian Cook: basgitaar
Mike Sullivan: gitaar
Dave Turncrantz: drums
Blood Year (2019)
Guidance (2016)
Memorial (2011)
Empros (2011)
Geneva (2009)
Station (2008)
Enter (2006)

Russian Circles is eerlijk gezegd bij mij uit beeld geraakt. Het laatste wat ik van het trio hoorde was het geweldige album “Geneva”, dat inmiddels toch al weer tien jaar oud is.

De drie mannen hebben niet stil gezeten, maar de albums die zij daarna uitbrachten bereikten niet het bureau van Progwereld. Voor de goede orde, Russian Circles komt niet uit Rusland maar uit Chicago, USA. Niet dat het nou daar in de staat Illinois meteen een vrolijke boel is, want Russian Circles speelt nog steeds vol overtuiging rauwe post rock. Hun muziek leunt op loodzware metal riffs, steunt op beukende drums en dreunt de zware bas door merg en been. Ja, daar zitten deze heel veel werkwoorden met euh’s in. Het is dan ook heel veel kreunen geblazen. Wat dat betreft is er in tien jaar niet veul veranderd. Het blijft vuig, smerig en overdonderd wat dit trio aan muziekgeweld kan brengen en is tegelijkertijd één van het betere soort in het post metal rock genre.




De start met het korte Hunter Moon begint nog met mystieke akkoorden zoals we die kennen van Godspeed You Black Emperor! Tussendoor gunnen ze met Ghost On High ons nog één keer zo’n kort rustmomentje. Voor de rest zijn de vijf andere nummers, die rond de zes a zeven minuten klokken zwarter dan zwart.

Met een symbolische zwarte dennenboom als albumhoes ga je geen gezellige kerstdagen met familie en vrienden vieren en belooft het zeker geen vrede op aarde te worden. Terwijl de Amerikanen eindelijk eens een keer een albumtitel en albumnummer met twee woorden kunnen verzinnen houden ze hun instrumentale muziek nog steeds krachtig en to the point. Geen noot teveel. Geen overbodige gitaarsolo of invulling van een sample of toetsenpartij. Het trio zet het geluid vol in de steigers waardoor er geen ruimte is voor meer en dat is ook niet nodig. Het is de geweldige basspeler Brian Cook die schraapt, schuurt en constant probeert de grond onder je voeten vandaan te halen. Tevens komt er ritmisch gezien een enorme dynamiek en geroffel van drummer Dave Turncrantz, zonder in de valkuil van complexe polyritmiek te vervallen. En tot slot kun je gitarist Mike Sullivan nergens betrappen op een melodische solo, een lickje hier of een frivoliteit daar. Alles is bij hem gericht op raggen en rauzen, laag voor laag. Als een moderne schilder bouwt hij de compositielijnen op met wat vaalgrijze strepen en gitzwarte verfklodders om uiteindelijk het schilderij compleet in het diepste zwart tentoon te stellen. De enige kleur die je nog tegenkomt is het donkerrode bloed dat uit je oren kruipt.




Dit album is ideaal om eens flink wakker geschud te worden na het uitbuiken van een uitbundig genuttigde kerstdis. Of het is al dagenlang grauw kwakkelweer en je wilt uit je winterdip komen, dan zit je met dit album ook goed. Liefhebbers die van mening zijn dat bij de post metal rock van Long Distance Calling, Toundra, Collapse of Into Orbit er nog wel een tandje bij mag, kunnen hun hart ophalen met dit nieuwe album. Andere luisteraars moeten misschien daarna aan het infuus om weer wat kleur op de wangetjes te krijgen, want deze zware kost is niet voor tere zieltjes.

Send this to a friend