Salim Ghazi SaeediAlbum

Het is nog niet zo heel lang geleden dat ik de Iraanse muzikant Salim Ghazi Saeedi leerde kennen via mijn recensie van “Iconophobic” hier op onze eigenste Progwereld. Toen was het voor mij nog erg verbazend om uberhaupt een progmuzikant te vinden in Iran, en al zeker geen avant-prog muzikant. Maar toch was hij er en heeft hij met het vorige album enorm weten te verrassen. Bijgevolg heeft hij met zijn muziek toch een plaats in mijn proghart weten te veroveren.

Met dit nieuwe album gaat onze sympathieke Iraniër persoonlijker dan ooit te voren, want zoals de titel, “Human Encounter” al zelf zegt, gaat dit album inderdaad over zijn ervaring met mensen. En zoals vaak in het echte leven waren er voor hem positieve en negatieve ervaringen. Daarom is ook dit album in twee delen verdeeld: de ‘duistere’ en de ‘lichte’ kant. Een alleraardigst idee om een heel album rond te maken. Ook is het leuk om te zien hoe de kijk van een niet-westerling kan zijn en hoe hij dit in instrumentale nummers vertaalt.

Door deze tweedeling in thema’s zien we ook in de muzikale uitwerking dezelfde tweespalt terug. De ‘dark side’ zoals Salim Ghazi Saeedi dit zelf noemt, heeft een iets zwaardere, donkere ondertoon terwijl we dan natuurlijk net het omgekeerde zien bij de andere kant, de ‘bright side’. En ondanks mijn voorkeur voor de vaak donkerdere bands in dit genre moet ik zeggen dat het net dat tweede gedeelte is dat mij het meest boeide.

Doch is die donkerdere kant qua onderwerpen ook best boeiend, zeker wanneer we de onderwerpkeuze bekijken. Zo is You Many One Devils een nummer opgedragen aan heersers van het verleden, heden en de toekomst: erg interessant wanneer we even aan de politieke situatie van Iran denken. In die context kan ook City Bombardment, een nummer over de bombardementen in de oorlog tussen Iran en Irak in 1980, gezien worden.

Terwijl in het tweede gedeelte Salim Ghazi Saeedi eerder een eerbetoon brengt aan zijn helden en voorbeelden. Muzikale voorbeelden zoals Ali Moini, Thelonious Monk en natuurlijk Kurt Cobain. Maar ook acteur Jeremy Brett en kunstenaar Eugene de Blaas krijgen een nummer aan hen opgedragen. Vooral bij Eugene de Blaas vond ik dat toch eerder verrassend, want ik heb nooit geweten dat hij ook in Iran bekend is geweest.

Wanneer we dan weer dieper in de muziek zelf gaan kijken, zien we dat de Iraanse multi-instrumentalist teruggrijpt naar diezelfde muzikale invloeden die we al in zijn vorige album zagen (en die hij toen ook al niet zelf kende). Art Zoyd, Univers Zero, King Crimson, Aranis. Het zijn de ‘usual suspects’ in dit hoekje van de prog zeg maar. Toch blijf ik het bijzonder vinden, en dat wil ik absoluut nogmaals benadrukken, dat Salim Ghazi Saeedi eigenlijk tot voor de vergelijkingen van de critici nog nooit van deze bands had gehoord. En dat terwijl zijn muziek hier helemaal in thuishoort. Natuurlijk vergeet hij, net als op de voorganger, nergens zijn Perzische roots te benadrukken.

In zijn geheel is “Human Encounter” een vrij kort album geworden en dat is voor mij meteen het grootste punt van kritiek op dit album. We zien erg leuke en sterke nummers hier op basis van boeiende ideeën die ook goed uitgewerkt zijn, maar die misschien iets te kort zijn uitgewerkt. Voordeel is natuurlijk wel dat de muzikale ideeën nergens te lang zijn uitgebreid, maar ik denk dat ze toch vaak wat langer kunnen, of zelfs mogen zijn.

Ondanks dat kleine puntje van kritiek moet ik gewoon toegeven dat dit een erg goed album is. Salim Ghazi Saeedi blijft verrassen met boeiende, authentieke chamber-rock / avant-prog en dat met een boeiend verhaal achter het album. Aanrader!

Peter Van Haerenborgh