SammaryAlbum

Het uit Duitsland afkomstige Sammary bestaat uit maar liefst zeven personen. De band bracht in 2022 het debuutalbum “Monochrome” uit. Daarna was doorpakken kennelijk niet lastig, want koud een jaar later ligt er al een tweede schijf, “The Dream”.

Alles is ontsproten uit het muzikale brein van Sammy Wahlandt, tevens naamgever van de band. De muziek zou je kunnen omschrijven als stevige progressieve rock, waarin met vlagen geflirt wordt met progmetal. Het doet regelmatig denken aan de muziek van Riverside. Niet dat ze zich kunnen meten met de Poolse grootheden, daarvoor is dit gezelschap nog een paar maten te klein.

De riffs van gitarist Joerg Wahlandt vormen veelal de stevige basis voor de muziek. Samen met de sterke baslijnen van Julius Stapenhorst en de drums van Sammy Wahlandt vormen ze een solide fundament. Aan zangeres Stella Inderwiesen de lastige taak om hierin een ankerpunt te vormen. Dat doet ze voldoende. Haar stem is warm en heeft voldoende kracht. Toch is haar stemgeluid op den duur te vlak en eenzijdig om echt indruk te maken.

De band heeft twee toetsenisten, maar dat valt nergens op. Ze nemen beiden een rol op de achtergrond en dat is jammer. Neem het nummer Trance waarin Adam Holzman een geweldige toetsensolo speelt en direct het verschil maakt. Die voorgrond pakken de twee klavierspelers veel te weinig. Het zou de muziek veel meer inhoud geven.

Muzikanten kunnen nog zo goed zijn, ze moeten het doen met het gecomponeerde materiaal. En daarin komt de band te kort. De melodieën zijn vlak en er gebeurt binnen de composities te weinig om ze te laten beklijven. Er wordt wel spanning opgebouwd, maar die komt bijna nergens tot een bevredigende ontlading.

Op een volgend album zouden ze veel meer lef en creativiteit moeten tonen om overeind te blijven. Nu voelt dit album als een droom die je weer vergeten bent zodra je wakker wordt.