SBBAlbum

De Poolse symfonische prog van SBB mag zich in de midden van de jaren zeventig meten met de wereldtop en achter het ijzeren gordijn waren ze dan ook erg populair. Met zelfs een live-album als debuut heeft de band ook een rijke historie aan live-registraties. Qua stijl is de band een combinatie van Pink Floyd en Mahavishnu Orchestra, maar dan met dat type overdadige soul vocalen die je meer terughoort in de Poolse muziek van die tijd. Denk dan ook aan Czeslaw Niemen en Budka Sfflera. Er zijn de afgelopen twintig jaar een groot aantal live-albums uitgebracht door de groep, waar ik er maar weinig van ken. Eigenlijk vond ik tot dusver met name “Pamiec” en een aantal andere studioalbums uit de jaren ‘70 erg fijn om te horen.

Deze live-registratie legt de band vast als drietal in de periode dat “Welcome to My Dream” aan de man gebracht werd. De band had haar sound al een beetje ge-update qua synths vergeleken met de eerdere albums. Er werd destijds voorzichtig gedroomd van een uitbraak achter de muur, maar deze zou er niet komen. De band speelden weldegelijk optredens buiten de Soviet landen, maar eigenlijk was in 1976 hier het progressieve vuur al aardig geblust. Daarnaast zou er vanuit de Poolse overheid een ontmoedigende houding worden aangeomen, wat bijboorbeeld leidde tot vernederende controles aan de grens.

Waar de albums van SBB vaak lekker vlot van start gaan, moet ik toegeven dat ik de opening van dit concert een tikkeltje traag vindt. Walking Around a Stormy Bay, een live-favoriet van destijds, is eigenlijk de Los Endos van de band en werkt goed als opener. De introductie van van Józef Skrzek en zijn zeurderige zang bij het trage en nergens toe leidende Freedom With Us leggen de boel dan lelijk stil. Net als op het album is SBB daar nog een beetje té erg onder de indruk van de nieuwe synths en vergeten ze zelf te vuren. Het sentiment rondom het thema ‘vrijheid’ heeft zo’n 35 jaar na het val van de muur misschien wel een beetje zijn kracht verloren. 3rd Reanimation en Going Away hebben dan genoeg rock en punch om het concert weer op gang te brengen. Bij de laatste weet gitarist Apostolis Antymos ook te raken met mooie ronde, warme lead-partijen, al had zijn gitaar wel iets je harder in de mix gemogen. De afwezigheid van een vaste bassist wordt vaak mooi opgelost, maar legt eigenlijk ook wel bloot hoe belangrijk zo’n continue onderlaag is voor het symfonische genre. BIj Mountain Melody weet Józef Skrzek zijn toetsenarsenaal tot nieuwe hoogte te roeren; ik moet zelfs even denken aan die prachtige soundtrack van de film Blade Runner. Wat klinken die synths trouwens dik op deze registratie. In het daaropvolgende Loneliness weet de gitaar van Apostolis Antymos dan weer te imponeren.

Het publiek laat zich tussendoor roeren, maar er lijken niet meer dan vijftien man in de zaal te zetten. Van mij part mogen ze er dan een publiek in plakken, draagt wel echt bij aan de sfeer. Waar ik dan zelf niet echt applaus voor over heb is de drumsolo van Jerzy Piotrowski, die ondanks zijn puike uitvoering wederom de vaart eruit haalt. We hebben namelijk nog 14 minuten van Follow My Dream te goed. Deze epic komt kabbelend en bluesy op gang en de zang is wederom een tikkeltje wankel. Vanaf de zevende minuut komt de band op stoom en is het weer de scheurende gitaar die het enthousiasme aanwakkert. Apostolis Antymos staat niet in uw favorietenlijstjes en wordt zelfs vaak vergeten in polls, maar jeetje wat kon hij gitaar spelen!

Echt een brede kijk op het oeuvre van de band is het optreden dan niet; nadat het “Follow My Dream”-album zo’n beetje integraal gespeeld is, is de rest van de muziek geïmproviseerd. De eerste oorspronkelijke opname, Esbjerg Run, weet eigenlijk goed voort te zetten wat dit live-album tot nu toe de moeite waard maakte; een vurend SBB met snelle fusion-drums, rollende moderne synths en de vrij solerende elektrische gitaar. Dat SBB als trio speelt begint hier ook zijn vruchten af te werpen; bij het improviseren is de band flexibel. Toetsenist Józef Skrzek kan immers vrijuit sturen en verkennen. Eigenlijk is het verbazingwekkend hoe sterk de tweede CD is en hoe veelzijdig de band kan improviseren en tóch typisch SBB weet te blijven. De band weet sferen te maken en het spannend te houden.

In conclusie kan ik stellen dat deze live-uitgave van SBB me langzaamaan heeft over gewonnen, al zal ik bij toekomstige luisterbeurten met plezier Freedom With Us en een drumsolo hier en daar skippen. Juist de improvisaties maken dit eigenlijk een interessante release voor fans; dit materiaal is nieuw en geeft een kijkje in de keuken van hoe de muziek van de band tot stand komt. De opnamekwaliteit is ook best goed, met name de soundstage (hoe breed/open  het geluid klinkt) is erg fijn voor genieten in de huiskamer.