Seven ReizhAlbum

Een nieuw Seven Reizh-album is altijd bijzonder. Je weet dat Claude Mignon altijd garant staat voor artistieke hoogstandjes, zowel muzikaal als qua vormgeving. Ik ontdekte hun muziek in 2006 via het album “Samsara” en was direct verkocht. De smeltkroes van folk, filmmuziek, wereldmuziek en symfonische rock moet je ondergaan. Voor een recensent zijn dit de meest lastige albums om te bespreken, omdat woorden al snel tekort schieten.

De nieuwe loot aan de Seven Reizh-stam heeft als volledige titel “La Barque Ail​é​e et l’Albatros…quand s’envolent les mots…” (‘de gevleugelde boot en de albatros…wanneer woorden vervliegen’). Het bevat nieuwe creaties van een aantal nummers van de laatste albums “La Barque Ail​é​e” en “L’Albatros” en vormt zo samen met “Strinkadenn’Ys” (2001) een vierluik.

Naast multi-instrumentalist Claude Mignon werken er nog 33 (!) gastmuzikanten aan het album mee. Bij Seven Reizh leer je bij elk album weer nieuwe instrumenten kennen. Zo hoor je op dit album de nyckelharpa. In ons land bekend onder de naam ‘sleutelvedel’ of ‘sleutelharp’. Een soort viool die je als gitaar vasthoudt en waarbij je een strijkstok gebruikt. Of de Đàn tranh, een geplukte citer uit Vietnam. Verder wordt er gezongen in het Turks, Frans, Duits en Vietnamees.

Als je dat leest vrees je misschien voor een drukke kakofonie aan instrumenten, maar dat is nergens het geval. Ik moet juist denken aan toen ik op vakantie een keer een enorme soeq (Arabische markt) binnenliep. De explosie aan kruidige geuren, waarvan ik 70% niet kon plaatsen, zorgde voor een ongekende zintuiglijke ervaring. Datzelfde gevoel ervaren mijn oren bij het beluisteren van dit album.

Beluister het album op de koptelefoon en geef het je onverdeelde aandacht. De Vietnamese zang op Cheñch klinkt eerst bevreemdend en na verloop van tijd betoverend. De harp en diverse snaarinstrumenten in Kraozon voeren je mee naar verre oorden. Vents Contraires doet in eerste instantie denken aan de muziek van Era en Enigma, maar ontpopt zich tot een heerlijk symfonisch werkje, met een hoofdrol voor de elektrische gitaar en stuwende drums. NeŞeli doet met al zijn exotische instrumenten bijzonder filmisch aan en had niet misstaan in een film als Avatar. Een ander pareltje is L’Ombre De Feng dat een schitterende opbouw kent en waarin vleugjes Pink Floyd en Iona zijn te horen. De saxofoon heeft hier de hoofdrol, prachtig!

Het album heeft een speelduur van maar liefst 88 minuten, maar nergens voelt het lang op langdradig aan. Het album is als download te krijgen met daarbij prachtig artwork in PDF, maar ook op blauw vinyl (3 lp’s) of als dubbelalbum, met daarbij een uitgebreid boekwerk. En dan sluit ik graag af met enkele woorden van hun Bandcamp–site: ‘When words fly away… to make way for silence…Couldn’t music be the silence that communicates ?’