Shadow GalleryAlbum

O, wat is het toch fijn om verzamelaar te zijn!

Mensen houden van verzamelen. Dieren ook trouwens, maar die doelgroep laten we hier even buiten beschouwing. Je kunt abstracte dingen als gedachten of mooie momenten verzamelen, maar meestal gaat het om tastbare zaken als porseleinen varkentjes, beertjes, de figuurtjes uit de schitterende Kinder Surprise-collectie of andersoortige prullaria. Bekende verzamelaars zijn de in Sesamstraat woonachtige Bert, die het heeft gemunt op paperclips, en oud-minister Gerrit Zalm, die onlangs zijn passie voor postzegels opbiechtte. Ook onder muziekliefhebbers vinden we talloze verwoede verzamelaars. Het verzamelen van cd’s moet toch wel een frustrerende bezigheid zijn. Heb je eindelijk de verzameling van je favoriete groep compleet, komt er weer een verzamel-cd uit met daarop net dat ene nummertje dat je nog niet had. Hoe wreed, en kostbaar ook. Deze keer is de fanatieke fan van Shadow Gallery het haasje.

In Augustus 1991 was Shadow Gallery, na Magellan, de tweede band die tekende voor Mike Varney’s progressieve label Magna Carta. Op deze langjarige verbintenis, waarin vier uitstekende albums het levenslicht zagen, wordt nu met “Prime Cuts” teruggeblikt. Het is een slimme en makkelijke manier van Magna Carta om toch nog wat geld te verdienen aan de band die in 2005 de overstap naar InsideOut maakte. Overigens moet hier eerlijkheidshalve wel bij aangetekend worden dat Magna Carta flink heeft geïnvesteerd in een meer dan fraaie verpakking van “Prime Cuts”. Dat dan weer wel!

Maar wie zit er op een dergelijke plaat te wachten? Niet de echte fans, want die krijgen weinig nieuws voorgeschoteld. Hun schamele oogst bestaat slechts uit het aardige Rule The World, een matig opgenomen demo-track die “Carved In Stone” (1995) destijds niet haalde. The Crusher en Colors, beide afkomstig van “Legacy” (2001), hebben op “Prime Cuts” weliswaar het predikaat ‘edit 2007’ meegekregen, maar dat betekent in de praktijk niet veel meer dan dat ze, enigszins abrupt, zijn ingekort. Geen verbetering derhalve. Bovendien verliezen de songs van “Tyranny” (1998) – vier in getal – op “Prime Cuts” behoorlijk wat van hun zeggingskracht, doordat ze lukraak uit de samenhangende context van dat briljante conceptalbum zijn gerukt. Voor wie is deze cd dan wel interessant? Misschien voor mensen die nog niet bekend zijn met het werk van progmetalpioniers Shadow Gallery. Het zou voor hen een aangename eerste kennismaking kunnen zijn met de muzikale magie van deze (prog)wereldband.

En nu maar hopen dat er ooit nog eens een flink opgepoetste versie van het gebrekkig geproduceerde debuut “Shadow Gallery” (1992) zal verschijnen. Dat zou pas echt gewaardeerd worden!

Joost Boley