Shadow MatterAlbum

“All The Power” is het tweede album van Shadow Matter en de opvolger van het titelloze album uit 2018. Het mag geen verbazing wekken dat de zes jaar hiatus het gevolg is van die vermaledijde pandemie.

Wat is Shadow Matter voor groep? We halen de laatste alinea uit de recensie van het debuutalbum erbij: “Shadow Matter is een Nederlandse band die in de voetsporen wil treden van de Amerikaanse prog metal bands Tool en Fates Warning. Stevige rock muziek, met grillige complexe wendingen, ruige metal vocalen, maar ook emotionele zang, heftige gitaarriffs en mooie solo’s, power drums en krachtige bas. En toch, mede dankzij de korte compacte nummers en een goede rock zangstem, zijn de nummers toegankelijk. Voor een debuutalbum een goed begin.”

Over of dat ‘goede begin’ op dit schijfje wordt voortgezet en het halve werk was, gaat deze recensie. Met de aftrap, de korte instrumentale opener Bellum Incipit, wordt gelijk de duistere toon gezet. Want die hangt als een deken over dit schijfje. Het naadloos aansluitende The Earth Is Not My Home voegt daar de woorden, lees zang, aan toe; licht emotionele zang van Gerben Gerrit Verhaar, die wordt ondersteund door uptempo drumpartijen en een stevig ronkende basgitaar. De gitaarsolo’s van Remco de Jong blijven daardoor op de achtergrond. Het eerste deel van No Wolf’s Breath is meer ingehouden, waardoor ook de zang beter tot zijn recht komt. Het doet denken aan Fates Warning, zeker wanneer de intensiteit gaandeweg langzaam toeneemt. Het vervolg kent diverse wendingen waar de ruimtes in rustige gedeelten fraai worden opgevuld met gitaarsolo’s.

Oh Mary gaat op dezelfde voet verder, maar doet bij vlagen ook denken aan Armed Cloud. Verhaar laat horen dat hij over elastische stembanden en een groot bereik beschikt. Dat hij op momenten een tikje uit de bocht vliegt wordt snel vergeten door de grote vocale variatie die hij aan de dag legt. In en rond Useless Vessel hangt een onheilspellende sfeer: rollende drums, dreigende zang en gitaarwerk op de achtergrond. Ik raak er steeds meer van overtuigd dat het laatste zo bedoeld is. In dit ogenschijnlijk eenvoudige nummer gebeurt veel meer dan je bij oppervlakkige beluistering waarneemt. Sterk gedaan!

In het titelnummer All This Power strooit Verhaar door het gebruik van kopstem letterlijk met vocale hoogstandjes. Dat stemgeluid moet je liggen, zeker in muziek als deze. Gewaagd is het zeker, niet mijn kopje thee ook, maar dat terzijde. Met Disconnected komen we aan bij het laatste nummer, wat mij betreft het meest toegankelijke op dit album.

Shadow Matter begeeft zich met dit album op gevaarlijk terrein. Dat komt doordat de mannen de lat hoog leggen. En dat getuigt van durf en lef. “All This Power” is een stevig half uur fijne rockmuziek.