Shadowland

Mad As A Hatter

Info
Uitgekomen in: 1996
Land van herkomst: Groot-Brittannië
Label: Verglas Music
Website: http://www.shadowlanduk.com/
MySpace: http://www.myspace.com/shadowlanduk

Dit album maakt onderdeel uit van de boxset "Cautionary Tales".
Tracklist
U.S.I (United States of Insanity (9:28)
Mephisto Bridge (6:48)
Flatline (5:58)
The Seventh Year (5:10)
A Curious Tale
Why Krululick
Father (4:49)
The Burning (7:10)
Zuleika (6:25)
Mad As A Hatter (11:57)
Salvation Comes (6:16)
Bonus nummers:
Phantoms (Japanse uitgave) (3:20)
Edge Of Night (speciale uitvoering) (7:06)
Karl Groom: gitaar
Nick Harradence: drums
Clive Nolan: zang, toetsen
Mike Varty: toetsen
Ian Salmon: basgitaar, akoestische gitaar

Met medewerking van:
Norman Archer: cello
Jackie Peck: achtergrondzang
The Mad Hatter's Choir
Cautinonary Tales box set (2009)
Edge Of Night dvd (2009)
Edge Of Night (2009)
A Matter Of Perspective (2008)
Mad As A Hatter (1996)
Through The Looking Glass (1994)
Ring Of Roses (1992)

Motivatieproblemen, in staat van ontbinding en label sores, zo kan de periode rondom het maken en verschijnen van “Mad As A Hatter” worden genoemd.

Na het uitkomen van “Through The Looking Glass” ging Shadowland opnieuw touren. Ondertussen had Mike Varty zich als vijfde bandlid aangesloten om daarmee de podiumpresentatie wat kracht bij te zetten en Clive Nolan meer vrijheid te geven als zanger. Met Varty (bekend van Janison Edge en Credo) werd ook iemand in huis gehaald die muziek kon schrijven, getuige zijn bijdragen aan drie nummers waarvan The Burning volledig van zijn schrijvershand kwam.

Vocaal gezien is dit album het sterkste en valt te horen dat Nolan zich ook als zanger had ontwikkeld. Muzikaal wordt op deze schijf een wat steviger weg bewandeld. Het valt niet te ontkennen dat het geluid van Arena en Threshold meer doorklinkt. Dat is niet toevallig omdat Nolan in die periode samen met Mick Pointer Arena had opgericht en Karl Groom actief was met zijn eigen (progressieve metal) band Threshold. Het is ook om die reden dat de geest in Shadowlandfles pogingen deed te ontsnappen. Het verzadigingspunt leek aangebroken, hetgeen de mannen zelf niet ontkenden.

Onprettige bijkomstigheid waren de problemen met het platenlabel van de groep. De eerste twee albums werden uitgebracht via het label SI Music. Midden negentigerjaren raakte dit Rotterdamse platenlabel ernstig in de problemen wat niet lang daarna tot het faillissement leidde. Het verhaal rondom SI Music en het verval van het destijds zeer succesvolle label kan je overigens nog uitvoerig op deze website nalezen. Het was een hard gelag voor Shadowland.

De oprichting van Arena ging gepaard met de start van Nolan’s eigen platenlabel (Verglas Music), met de bedoeling de Arena-albums via dat label uit te brengen. Voor Nolan was het de mogelijkheid om, weliswaar met enige vertraging, “Mad As A Hatter” via dat label uit te brengen. Mede debet aan de vertraging was het feit dat vrijwel alle bandleden er ook hun eigen band op na hielden. Shadowland was daardoor op het tweede plan terechtgekomen. De bandleden waren dan ook zelden tegelijk met elkaar in de studio hetgeen weer ten koste ging van de motivatie.

Al deze problemen vallen zijn echter in het uiteindelijke resultaat te horen, want ik vind “Mad As A Hatter” het sterkste album van de drie. Met terugwerkende kracht symbolisch voor het nakende einde van de groep is het nummer Flatline, dat gaat over leven na de dood. Ondanks dat dit nummer een vlot meezingbaar refrein kent, is het wat minder ‘neo’ vanwege de gitaarstructuren.

Dat Karl Groom in die periode al hard aan Threshold knutselde, valt goed te horen aan zijn stevige gitaarspel op het instrumentale Why Kruhulick en de laatste minuten van The Burning. Het titelnummer Mad As A Hatter heeft weer een verhalend en opera-achtig karakter, een stijl die we jaren later bij Caamora weer zouden tegenkomen.

Aan deze uitgave zijn twee bonusnummers toegevoegd. Het statig klinkende Phantoms is afkomstig van de oorspronkelijke Japanse persing van dit album. Een licht afwijkende uitvoering van Edge Of Night siert de laatste minuten van het vijf kwartier durende album.

De promotie van het album zou worden ondersteund door nieuwe liveoptredens. Alle concerten werden helaas geannuleerd, hetgeen een stille dood van de groep betekende. Maar na dertien jaar bleek er toch weer leven na die dood te zijn…

Hans Ravensbergen

Send this to a friend