SidewaysAlbum

In de categorie Nedersymfo scoort Sideways uit Gouda niet opvallend hoog, ook al timmeren ze nu al twintig jaar aan de weg en presenteren ze dit jaar hun vijfde album, getiteld “Test Of Time”. Toch verdienen ze respect, want als je in eigen beheer een album  componeert, produceert en uitgeeft, dan doe je dat met heel veel liefde, doorzettingsvermogen en vriendschap.

Wat ditmaal in hun voordeel werkt is dat er met gemiddeld acht minuten ruim de tijd genomen wordt om de zeven nummers meer uit te werken. De vergelijking met het Apeldoornse Mangrove is snel gemaakt, al haalt Sideways niet het niveau van hun album Beyond Reality.

In plaats van een bespreking van de nummers in de volgorde zoals ze op de cd staan, kies ik ervoor om het ruim een uur durende album door te nemen van het minst geslaagde nummer tot het meest interessante. Waar het kantelpunt ligt laat ik aan de lezer of luisteraar over. In ieder geval kan G, dat net als de titel gelukkig ook het kortste nummer van dit album is, door progliefhebbers direct geskipt worden. Dit soort country & western muziek zal de lezer van deze site weinig aanspreken.

Entropy en Silence zijn redelijke nummers en bevatten een mengelmoesje van RPWL- en Dire Straits-invloeden, zonder overigens dat niveau te halen. Grey Day start nog als niemendalletje in de stijl van Marillion, gelukkig gaat vanaf minuut 3 het niveau rap omhoog door stevig gitaarwerk en een boeiende uptempo afronding. Het, met bijna dertien minuten, langste nummer van dit album Gambling Species heeft met de inbreng van het orgel en het Latimer-achtige gitaarspel wat weg van Camel. Met name de instrumentale passages spreken mij hier zeer aan.

Slotnummer Over the Fence komt pas na acht minuten tot een hoogtepuntje als het instrumentale outro wordt ingezet. En daar had ik graag juist veel meer van willen horen. Opener For More is verreweg het meest boeiende nummer waar ik wat van Mystery in hoor zodra het scheuren van de gitaar van Gerwin Gabry begint en het hier ook richting uptempo gaat.

Met Alex en Jurriaan Visser heeft Sideways net als Earth & Fire ook een tweeling in de gelederen, maar beiden hebben niet de capaciteiten van de gebroeders Koerts. Het spel van alle leden, met uitzondering van sologitarist Gabry, is namelijk wat vlak te noemen, al vergalopperen ze zich nergens naar datgene wat ze eigenlijk niet kunnen of te hoog gegrepen is. Als je al die beperkingen accepteert krijg je een aardig album van eigen bodem.

Normaal zou ik dit soort initiatieven bestempelen als ‘leuk hobbybandje voor hun eigen fans’, echter Sideways heeft mijn sympathie. Want ondanks het beperkte budget en/of misschien wel onwil of onkunde is de geluidskwaliteit na al die jaren wel naar een redelijk niveau getild. Compositorisch zal Sideways ook met dit album, de top van de prog op deze manier nog niet beklimmen, tenzij ze kiezen om in de toekomst meer instrumentale passages in te bouwen, want daar ligt echt hun kracht.

Hoe dan ook, met Bol.com kiest Sideways wel een partner uit die potentiële liefhebbers van progmuziek van eigen bodem de kans geeft om hen te ondersteunen. Het gevraagde tientje mag geen belemmering zijn, er zal in menig huishouden nog wel ergens een verdwaalde waardebon -hiervoor!- in de la stof liggen te vergaren.