Sleepwalker SunAlbum

In vergelijking met het debuutalbum van dit Braziliaanse gezelschap is het duidelijk dat de band een enorme progressie heeft geboekt. Vooral op vocaal gebied is de band een paar trapjes op de kwaliteitsladder geklommen. Toegeven, het blijft een kwestie van smaak, maar ikzelf koester deze verbetering!

We zijn inmiddels vier jaar verder en de band heeft duidelijk gesleuteld aan de kwaliteit. Vooral in de productie, maar ook op muzikaal gebied is er groei te ontdekken. Ook zangeres Giana Araújo heeft ondanks een paar zwakke momenten een flinke groeispurt gemaakt.  Desondanks ontstaan er toch weer een paar ‘zeurmomenten’. Bijvoorbeeld over de zang van gastmuzikant Jorge Mathias, die naast zijn vocale diensten ook zijn support verleent op het gebied van de basgitaar en E-bow. Wat mij betreft had hij het bij de instrumenten gehouden, want qua zang is zijn aandeel niet echt een verrijking. Maar ook de ‘vaste’ bandleden hebben mijns inziens nog groei in handen en vingers. Wat op dit album ontbreekt, is net even dat kleine stukje verfijning wat een album naar de bovenste regionen trekt. Daarnaast kan er nog wel wat gesleuteld worden aan de timing van solo’s en de composities in het geheel. De band maakt ditmaal ook minder gebruik van gastmuzikanten, waardoor het geheel een betere cohesie is geworden.

Hoe dan ook, vaak overwint de charme in de muziek van Sleepwalker Sun het van de kwaliteit. Een echte zeurkous kan veel kritieke punten vinden op dit album, zowel technisch als productioneel. Toch blijft na een aantal luisterbeurten vooral de charme van de muziek rechtovereind staan, sterker; het wint na een aantal circulaties steeds meer terrein. Om een voorbeeld te noemen: in de titeltrack Stranger In The Mirror rammelt de productie aan alle kanten. Soms is het ruimtelijk effect heel groot, dan weer heb je het gevoel dat de band naast  je in de huiskamer staat de jammen. Niet verkeerd natuurlijk, want ondanks het genoemde euvel zijn ze evengoed welkom in mijn huis! Het nummer is spannend en gevarieerd. Nog een minpunt is dat er in het nummer in de mix teveel gespeeld wordt met het zanggeluid van Giana Araújo, waardoor een wat rommelig effect ontstaat. Ook de gitaarsolo is in dezelfde mix teveel naar voren gezet en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ondanks dit gegeven blijf je verassingen vinden in de muziek, ook na een paar luisterbeurten. Gek dus, eigenlijk wil je het album wegleggen, maar door de nieuwsgierigheid luister je telkens weer opnieuw en ontdek je de geheimen van Sleepwalker Sun.

An Obvious Guest is een nummer met duidelijke Pink Floyd invloeden. Een combinatie van synths en Mellotron zorgen er met een David Gilmourachtige solo voor dat mijn gedachten gelijk uitgaan naar deze proggrootheid. De refreinen zorgen echter voor een mooie afleiding, zodat er toch nog iets van een eigen identiteit overblijft. Het op één na langste nummer van het album is A Lonely Land (Without A Trace). Het mooie, ietwat tragische nummer krijgt na een paar luisterbeurten iets magisch en heeft een sfeer die moeilijk te beschrijven is. Waanzinnig goed is een uitdrukking die bij de track op zijn plaats is. Onderdeel van het succes zijn ongetwijfeld de mooie klanken van de Mellotron. Als je denkt aan het einde van de track te zijn, gaat het nummer over in een kippenvel stimulerende combinatie van bas en elektrische gitaar. Je wordt even lekker wakker geschud, maar even later wordt de sluimerende sfeer van de eerste minuten weer opgepakt. Eén van de betere songs die ik de laatste tijd heb mogen beluisteren en alleen dit nummer is een aankoop al waard.

Deze cd komt mijns inziens het best tot zijn recht wanneer je er op een ontspannen manier naar kan luisteren. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik tijdens drukke momenten de cd wel eens een keer heb weggedraaid. De tempowisselingen en ietwat chaotische composities storen mij dan te veel en ik word er onrustig van. Daarentegen heb ik het meermalen ’s avonds onder het genot van een goed glas wijn geluisterd en verzonk ik in een hoge staat van geluk. Nadeel daarvan is dat je de onregelmatigheden het snelste hoort, maar ik beloof het u: de charme van de muziek zal dat overtreffen. Ik ben echt benieuwd naar een volgend album.

Ruard Veltmaat