SubsignalAlbum

In 2018 verraste Subsignal vriend en vijand met een werkelijk subliem album. Hoewel de discografie van de band al niet misselijk was, was “La Muerta” het beste wat deze Duitsers met een Nederlandse zanger tot nu toe op de wereld hadden losgelaten.

In oktober 2018 startte een tour om dit album te promoten en op de releasedatum van dit live album – 24 april 2020 – zou de tour worden afgesloten met een optreden op het Engelse Winter’s End Festival. We weten inmiddels waarom dat niet is doorgegaan. Gelukkig was er iemand zo slim om tijdens het optreden in Rüsselsheim op 28 maart 2019 op de record knop te drukken, zodat we kunnen genieten van een fraaie impressie van deze tour.

Uiteraard worden er enkele nummers van “La Muerta” gespeeld, maar gelukkig verloochent de band ook de rest van de discografie niet. Van elk album worden een of meerdere nummers gespeeld. En dat gebeurt op een uitstekende manier. Deze band is toch één van de beter bewaarde geheimen binnen de progressieve rock en samen met de heerlijke productie van de heren Yogi Lang en Kalle Wallner zorgt dat feit ervoor dat deze live plaat werkelijk klinkt als een klok. De geluidskwaliteit is echt geweldig.

Dat Arno Menses tot de beste zangers in ons genre behoort, hebben we op deze site al vaker betoogd. Op “A Song For The Homeless” laat hij horen dat hij live ook zijn reputatie waar kan maken. Hij mag hier en daar dan gebruik maken van enkele achtergrondkoortjes, zijn live gezongen partijen zijn spat zuiver. Menses heeft er overduidelijk zin in en slaagt er goed in zijn enthousiasme op het publiek over te brengen.

Zoals gezegd is dit album een mooie blauwdruk van de carrière van deze band. Het begin en einde van het concert leggen de nadruk op het oudere materiaal, terwijl in het midden plek is ingeruimd voor een aantal nummers van “La Muerta”. En hoe goed die oude nummers ook zijn, het zijn nummers als Even Though The Stars Don’t Shine, La Muerta en The Bells Of Lyonesse die een grote glimlach op mijn gezicht toveren. Dit is écht muziek waar je vrolijk en energiek van wordt. Daarom is het bijna jammer dat het eveneens van “La Muerta” afkomstige The Passage moest worden uitgebreid met een obligate drumsolo.

Dat laatste is slechts een klein puntje van kritiek op een uitstekend live document. Arno Menses en Markus Steffen verkeren in topvorm, maar dit kunnen zij alleen omdat de heren Schwager, Maichel en Brand ook uitstekende prestaties leveren. Voor degenen die nog niet zo bekend zijn met het werk van Subsignal is dit een prima kennismaking. Maar daarna dienen zij wel als de donder de rest van de albums aan te schaffen. Te beginnen met die formidabele laatste studioplaat.