SyzygyAlbum

Een band die aangeeft nog voldoende nieuw materiaal op de plank te hebben liggen. Een band die twee jaar geleden een dvd-cd combi uitbracht met bestaand werk. Een band die pas begin 2015 zijn twintigjarig bestaan van 2013 viert … en dat met een remaster van hun eerste album. Zaten we daar op te wachten?

Twee jaar geleden was ik behoorlijk positief over “A Glorious Disturbance”. Aan het einde van mijn recensie schreef ik: “Volgens eigen zeggen hebben ze voldoende om twee albums te vullen. Ik zou zeggen: Kom maar op. Hun muziek vraagt echt om meer.” Het volgende album van Syzygy ligt nu in mijn speler en ik zal er maar heel eerlijk over zijn: het valt mij allemaal flink tegen. Het is helemaal geen nieuwe muziek, maar een remaster van een oud album uit 1993. Zeker de helft van de nummers staat ook op “A Glorious Disturbance” en de andere helft is minder interessant. Als in een interview op de laatste dvd gezegd wordt dat ze nog voldoende materiaal op de plank hebben liggen om zeker twee volgende albums uit te brengen, dan verwacht ik ook dat ze dat gaan doen. Een flinke tegenvaller dus.

Maar goed, enige aandacht moet ik toch wel aan dit album geven. Het album begint met vier miniaturen. Drie voor akoestisch gitaar en een voor piano. Het komt nogal klassiek georiënteerd over. Geen prog dus. De miniaturen worden opgevolgd door twee duetten, één voor gitaar en basgitaar en de ander voor toetsen en gitaar. Deze klinken wat minder klassiek, maar het zijn meer opwarmertjes. Opnieuw geen prog dus. De meeste progmensen vinden dit te saai.

Dan eindelijk komen we bij het echte werk. Voyager brengt ons bij het Witsend Trio. Witsend was de voorloper van Syzygy. Meer prog. Dit nummer bevat mooi gitaarwerk, maar de compositie vind ik een beetje klungelig. De nummers Circadian Rhythm, Strange Loop II en Mount Ethereal zijn ook terug te vinden op “A Glorious Disturbance”. Dan blijft nog over Closure en het laatste nummer Chaos. Closure is bijna het langste nummer op dit album. Ik heb het een paar keer beluisterd, maar steeds had ik de neiging het te skippen en het volgende nummer te beluisteren. Chaos is een kort muziekfragment, waarbij Syzygy schrijft: “fantasie op de drums”. De hele track had wat mij betreft achterwege gelaten kunnen worden.

Als bonusmateriaal wordt een live-opname van Strange Loop II en Mount Ethereal uit 2010 meegeleverd. Was dat niet hetzelfde concert dat ook op “A Glorious Disturbance” terug te vinden is? Deze nummers staan dus ook twee keer op deze cd. En dan te bedenken dat ik Strange Loop II en Mount Ethereal de twee sterkste nummers op dit album vind. Maar voor deze nummers heb ik dit hele album niet nodig. De cd die meegeleverd wordt met “A Glorious Disturbance” bevat deze dingen  ook. Maar dan wel met nog meer goede muziek van Syzygy. Ik vraag mij echt af of dit album wel bestaansrecht heeft?

Tot slot heb ik de tracklijst van de oorspronkelijke Cosmos & Chaos van Witsend vergeleken met deze remaster en daarbij valt mij op dat de eerste zes miniaturen en duetten op het oorspronkelijke album tussen de andere nummers door staat. Ze vormen dan de rustpunten tussen de meer prog-gebaseerde nummers. Als ik het album in die volgorde beluister is het veel logischer. De korte stukjes akoestische muziek zijn dan best prettig. De verandering die is aangebracht werkt dus niet ten goede voor dit album.

Om positief te eindigen: De verpakking bestaat uit prachtig artwork, verwerkt in een luxe digibox.

Peter van der Schelde