Welbeschouwd is TesseracT een vreemde vogel in de stal van Kscope. Let wel, dat is mijn persoonlijke mening. Waarom? De stroming waarbinnen TesseracT opereert is niet geheel het genre dat Kscope met de acts uitstraalt die het naast deze onder contract heeft staan.
Ik noem bijvoorbeeld een paar namen waarmee het label is gegroeid: Gazpacho, Anathema, Blackfield, Lunatic Soul, No-man, Steven Wilson en ik kan meer van die bands noemen; vooral bands die het van een “sferisch” aspect binnen de muziek moeten hebben. Kscope is dus een label dat zich profileert met sferische progressieve rock en staat verder weg van de extreme metal, het genre waaronder TesseracT hoe dan ook onder valt. Ook TesseracT maakt natuurlijk sferische muziek, maar de connectie met extreme metal ligt tien jaar na het ontstaan van de band nog steeds op de loer, hoewel het steeds minder wordt.
Wellicht kan je zeggen dat de directie bij Kscope een vooruitziende blik heeft, want die extreme factor in de muziek spoelt de band zichzelf van het lijf af. En laten we eerlijk zijn, de grondbeginselen van bands als Ulver en Anathema liggen natuurlijk ook in de black metal, dus je kan de platenmaatschappij ook complimenteren met een vooruitziende blik op verandering. Op “Sonder” is namelijk meer ruimte voor experiment te bespeuren en steeds minder voor de djent structuren waarmee de band in het begin van dit decennium bekend werd.
De muziek van TesseracT is op dit album meer en meer sferisch, te beginnen bij de single en tevens video King. We horen nog steeds de pulserende, drijvende en dynamische gitaren, maar de muziek is aanzienlijk minder complex en vermoeiend geworden, zeker in vergelijking met het debuutalbum “One”. De band gaat tegenwoordig meer voor de compositie en minder voor de structuren en de polyritmiek van weleer. Dat brengt met zich mee dat je de cd zonder enige moeite volledig kan uitluisteren, wat in het verleden nog wel eens anders kon uitpakken. Daarbij heeft dit album geen lange speelduur gekregen met slechts 37 minuten op de teller. Daar had wat mij betreft in deze vorm nog wel een track bij gemogen, zeker nu de songs toegankelijker klinken dan ooit. In die tracklist van het album staat dan ook nog eens ultrakort en rustig nummer als Orbital, wat nog geen tweeënhalf minuut klokt.
Zoals gezegd is het totaalplaatje minder nerveus en meer gericht op de sfeer en dat pakt in mijn ogen/oren goed uit. We hebben het dan vooral over de productie van het album, die is efficiënter aangepakt dan op de vorige cd’s, niet alles wordt (op)gevuld. De composities klinken volwassener en instrumentaal wordt er meer op veilig gespeeld. Dat heeft misschien ook wel te maken met het feit dat TesseracT meer publiek heeft aangeboord de laatste jaren. Alleen al in Noord Amerika zijn er inmiddels 100.000 albums verkocht en die status dient verder uitgebouwd te worden. Zanger Daniel Tompkins zingt daarentegen wel weer gewaagder, hij screamt meer dan hij deed op de laatste albums en dat pakt in de beleving van de stevige teksten goed uit.
Het voordeel van deze korte cd is dat je hierna toch weer het oudere werk uit de kast pakt en dat bevalt mij na een paar jaar weer erg goed. Hoewel er bij elke plaat opmerkingen te plaatsen zijn (lees de recensies van Altered State en Polaris nog eens), is het toch weer fijn te luisteren naar de albums van een band die mijns inziens een groter bereik verdient dan het tot dusver verzameld heeft. Maar zoals gezegd: daar wordt aan gewerkt. Indien je via de button onder aan de pagina deze cd bestelt, koop je de speciale mediabook met daarin een extra cd met een speciale binaural mix die een unieke 360 graden audio belevenis geeft wanneer je het album op je hoofdtelefoon beluistert. Aanrader.
Ruard Veltmaat