The Black Cat's EyeAlbum

Opnieuw komt The Black Cat’s Eye met een rare albumtitel en vervreemdend artwork. Dat doen ze na het debuutalbum “The Empty Space Between A Seamount And Shock​–​Headed Julia” nog eens dunnetjes over met hun tweede album “Decrypting Dreams Of Weird Animals And Strange Objects” Deze tongbrekende titel is geïnspireerd op humanoïde robots uit de tv-serie “Westworld”, die naarmate ze menselijker worden, buiten controle geraken. De ironische titel geeft aan dat de moderne technologie ons de valse illusie geeft dat we elk aspect van het leven volledig lijken te kunnen beheersen. Tegen deze achtergrond rijst de vraag: wat kan muziek hieraan bijdragen?

Wel nu, het album bevat, op het enige gezongen nummer The Magic Ballon na, opnieuw instrumentale nummers met de bedwelmende sferen van krautrock, psychedelica en postrock. Geïnspireerd door bands als Can, Neu!, Motorpsycho en Pink Floyd schommelt het geluid tussen hypnotiserende drive, dromerige gitaartexturen en dynamische spanningsbogen. Het album bestaat uit zes nummers, elk een sonische reis, ditmaal beperkt van vijf tot tien minuten.

Waar gitarist, toetsenist en oprichter Christian Blaser nog alle nummers schreef voor het debuutalbum, levert bassist Jens Cappel nu de helft van het materiaal aan. Zijn krachtige, directe stijl, zoals op zijn eigen projecten als bijvoorbeeld The Black Black Paint, sluit naadloos aan bij Blasers atmosferische aanpak.

Dat komt het beste tot uiting in de pompende krautrockstukken Hell Bent For Sæther, Unicorn en Sternenfels Space Gate. Terwijl de kruisbestuiving geweldig werkt in het psychedelische Everywhere I Rest My Head The Ground Is Shifting, maar wat wil je ook met zo’n titel! Hoogtepunt is voor mij toch The Walls Of Crystal Keep, omdat de geest van Pink Floyd hier in alle facetten rondwaart, net als in afsluiter The Magic Balloon, waaruit de zanger helaas een teug helium gezogen lijkt te hebben.

De basistracks werden ditmaal in drie dagen live opgenomen in Tonstudio Bieber in Offenbach am Main en later verrijkt met overdubs. De laatste mastering werd gedaan door de Duitse krautrocklegende Eroc (bekend van Grobschnitt). Hiermee beschouwt de band zichzelf niet alleen als onderdeel van de erfenis van de jaren 70. Hij probeert die traditie ook actief voort te zetten in het heden, en daar is de band naar mijn mening opnieuw prima in geslaagd.

Waar ik in de monochrome coverafbeelding een abstract bandenprofiel zie, symboliseert het voor de zwarte kattenogen de eindeloze spiraal van DNA-structuren en eeuwigheid. Het weerspiegelt de conceptuele benadering van de band om de donkere muziek niet alleen als geluid te beschouwen, maar ook als ruimte, concept en een visionair verhaal. Onderga het en laat je meevoeren met weer een aangename trip.