Emerald Dawn, TheAlbum

The Emerald Dawn is weer uit de grotten van Cornwall gekropen. Dat blijkt nog niet uit de andermaal door Tree Stewart geschilderde surrealistische albumhoes, maar wel uit de betere geluidsproductie van hun vijfde album “In Time”. Het voorgaande album “To Touch The Sky” was voor mij een domper omdat deze zo zompig en dof klonk, dat het leek alsof het in een of andere duistere grot zonder lichtinval was opgenomen. Dat risico loop je natuurlijk als je de opnames niet direct uit de mengtafel trekt maar vanuit studio luidsprekers.

Opnieuw hebben de Britten zo’n twee jaar nodig gehad om een nieuw album te maken en om zich te revancheren en ik kan je geruststellen, het pakt nu goed uit. Het conceptalbum “In Time”, gebaseerd op hoe tijd op verschillende manieren wordt ervaren, neemt de luisteraar mee op een reis door een reeks thema’s, stemmingen en uitheemse culturen.

Ook over dit album hangt weer een aangename, dromerige sfeer. Als aanvulling daarop wordt er veelvuldig geflirt met Arabische akkoorden en geluidscollages. Hierdoor voelen grote delen mystiek en oosters aan, wat voor veel meer verbreding in de muziek zorgt. Ook nu ontbreekt er weer een zware basis door het hanteren van een lichte, jazzy drumstijl en een basgitarist die het liefst zijn eigen tegenmelodie van zijn fretloze hals laat glijden. Daarbij zijn de hemelse zangstukken ditmaal wel beperkt gebleven. Was mijn kritiek voorheen dat de nummers onnodig werden opgerekt door repeterend gezongen refreinen te vaak en zinloos te herhalen, nu staat de zang volledig in dienst van de voornamelijk instrumentale muziek.

Zo is het ruim 23 minuten durende Out of Time een vruchtbare oase geworden, doordat de band ruim de tijd neemt om breed uitgesponnen, laag voor laag, een broeierige sfeer aan de luisteraar aan te bieden. Er zijn afwisselende instrumentale passages, waaronder een jazzy vibe, dankzij een intermezzo met een solo op basgitaar, die duelleert met de befaamde klanken van een Fender Rhodes piano. Maar je hoort ook snel achter elkaar veranderende maatsoorten en de inzet van het innovatieve Roli Seaboard, waarvan ditmaal gebruik werd gemaakt. Dit nummer verveelt geen moment, het had voor mij zelfs nog langer mogen duren.

In het tweede nummer Timeless is het vooral de muziek van Camel die de toon zet. In een stief kwartiertje gaat dit aan ons voorbij in een spiegelachtige structuur. Het eerste deel wordt namelijk in omgekeerde vorm herhaald in het tweede gedeelte, maar dan met andere details, zoals een ontketende tenorsaxsolo van Ally Carter versus de zalvende dwarsfluitaccenten van Tree Steward. Luister vanuit het centrale punt maar eens heen en terug en kom erachter wat voor een bijzondere structuur deze suite heeft.

The March of Time is met acht minuten het kortste nummer waarbij je langzaam zeeziek kunt worden door het meedeinen op een kameel die langzaam voortsjokt door een hete woestijn. Zo komt dit stuk althans op mij over. Het betekent namelijk uiteindelijk niets anders dan de onvermijdelijke mars naar de dood, terwijl je alleen, meedogenloos marcherend, terugkijkt op gebeurtenissen uit je leven. Daarom niet getreurd, we worden met de nodige symfonische uithalen weer fraai uitgezwaaid.

Naast interessante compositorische uitwerkingen en de spannende oosterse touch, revancheert The Emerald Dawn zich met dit album ook op productioneel gebied. Het zonnetje schijnt weer wat door het sleutelgat en de doffe stoflaag is eraf geblazen door een droge zandstorm. En op “In Time”  zijn alle bekende ingrediënten, die The Emerald Dawn zo bijzonder maken, weer aanwezig. Hou er rekening mee dat de tijdelijke beschikbare bestelling van de cd en lp via een pre-order systeem gescheiden verloopt. Dat houdt in dat op projectbasis het kostbare vinyl-proces via Fairsound wordt gestart zodra er genoeg bestellingen binnen zijn en daarna stoppen. Een cd of download versie kun je via hun Bandcamp-site nu al bestellen.