The Flower Kings (voorprogramma Rikard Sjöblom en iamthemorning)Concert

Jarenlang geen teken van leven en dan opeens, boem, twee maal nieuw studiowerk en zelfs drie optredens binnen exact twaalf maanden. Het leven van de bloemenkoningen gaat niet over rozen.

Na eerdere (dubbel)optredens samen met Spock’s Beard in december 2018 en een solo show in juni 2019, is het op een koude december avond opnieuw de progtempel in Zoetermeer die de eer heeft om één van de beste progrock bands van het moment, The Flower Kings (TFK), te verwelkomen voor een optreden. Met een recent uitgekomen en goed ontvangen nieuw studio dubbelalbum in hun bagage.

Enige rampspoed ging nog wel vooraf aan de serie concerten van de Zweden: het Nederlandse Kayak stond oorspronkelijk te boek als gezamenlijke hoofdact. Helaas ondervond Kayak bandleider/componist/toetsenist Ton Scherpenzeel recent behoorlijke gezondheidsproblemen en diende de band zich te verontschuldigen. Maar geen nood, nieuwe muzikale partners werden gevonden in Rikard Sjöblom, bekend van onder andere Big Big Train en Beardfish, en het Russische iamthemorning. Nieuwe rampspoed kondigde zich echter af: als gevolg van een val tijdens de repetities brak bandleider/gitarist/zanger Roine Stolt zijn sleutelbeen. Altijd al slecht nieuws, maar als je gitarist bent en op het punt staat twaalf optredens in veertien dagen dwars door Europa te spelen, een klein drama. Maar de 63-jarige Zweed is een doorzetter, hij zal de show zittend tot een goed einde brengen, zonder dat er ook maar iets op zijn spel is aan te merken.

Rikard Sjöblom mocht het spits afbijten, in zijn eentje. Voorheen stond de Zweed vaak genoeg in de Boerderij, maar altijd met een band om zich heen, waardoor de nodige aanpassingen in de arrangementen nodig waren. De nummers werden hierbij vooral klein gehouden, wat het optreden een intieme sfeer gaf, en met een dwarsdoorsnee uit het werk van Beardfish, Gungfly en het solowerk kwam elke periode wel voorbij in het half uur speeltijd. Hoe een gitarist zijn gitaar kan vergeten, mag Joost weten, maar met een van Marjana Semkina geleende (kleine) gitaar, wat (tape)loops en een keyboard slaagde Sjöblom er voldoende in om het publiek op te warmen. Voor een volgende gelegenheid zie ik hem echter toch liever optreden mét band en met de originele versies van de gespeelde nummers.

Vervolgens is het de beurt aan iamthemorning, het kamermuziek/pop vehikel van de Russen Marjana Semkina en Gleb Kolyadin. In een interessante semi-akoestische setup deze keer, waarin de bijzondere, sfeerrijke en melancholieke muziek van de band uitstekend tot zijn recht kwam. Met als hoofdpersoon de reeds genoemde zangeres Marjana Semkina, een charmante en aantrekkelijke verschijning in haar witte jurk. De getatoeëerde bosnimf heeft een stem die het midden houdt tussen Kate Bush en Heather Findlay en is bovendien een prettige podiumpersoonlijkheid. Hulde ook voor haar prima bandje met een bezetting van drums/percussie, cello en de piano van de getalenteerde Kolyadin. Veel droefgeestige muziek en teksten, gelukkig is de humor nooit ver weg getuige haar introductie: “Dit nummer gaat over de ondergang van de wereld en dat wij allemaal doodgaan, een van onze meer vrolijke nummers.” De muziek, veel nummers van het nieuwe album “The Bell”, wordt redelijk goed ontvangen door het publiek wat toch voornamelijk voor de hoofd-act van de avond was gekomen.

Dan is het toch eindelijk tijd voor genoemde hoofdact, de Zweedse Flower Kings zijn inmiddels een topact binnen het progrock genre. De zaal is gevuld met ca. 350 enthousiastelingen, de spanning over hetgeen komen gaat is voelbaar aanwezig.

Onder stormachtig applaus betreedt de band de planken van de Boerderij, terwijl toetsenist Zack Kamins de prachtige pianoklanken van House Of Cards uit zijn instrumentarium tovert. Net zoals op het nieuwe album, “Waiting For Miracles”, wordt vervolgens Black Flag gespeeld, een sterk nummer wat het beste van de oude en de nieuwe band in zich verenigt. Het iconische The Truth Will Set You Free krijgt een krachtige uitvoering met sterk toetsenwerk van Kamins en de enorme strot van zanger Fröberg. De bassolo van Reingold zorgt voor groot applaus, al is een aanmoediging van Stolt noodzakelijk om het zo ver te laten komen. Het nummer wordt in zijn geheel gespeeld, een half uur lang. Stolt neemt daarna ruimschoots de tijd voor de introductie van zijn collegamuzikanten. En om even op adem te komen. Het Hammond orgel van Kamins en de zang van Fröberg zijn de belangrijkste ingrediënten voor het nieuwe nummer Miracles For America. De heerlijke gitaarriff van Stolt in het middenstuk en de oerschreeuw van Fröberg aan het einde maken van deze song een potentiële live topper voor de toekomst. Nog een nummer van het nieuwe album, We Are Always Here is één brok swingende prog met prima drums van Mirkko DeMaio, die zichzelf steeds nadrukkelijker manifesteert.

Mijn persoonlijke favoriet wordt ook nog van stal gehaald: The Flower King, van het gelijknamige soloalbum van Stolt uit 1994, bevat alles wat TFK maakt tot wat het is; melodie, ritme, dynamiek, tekst en, last but not least, een geweldige en vooral geïnspireerde solo van Roine, kippenvel. Het nummer gaat naadloos over in het uit 1997 daterende Stardust We Are. Majestueuze symfo, een barok gitaar riffje, prachtige melodieën, veelvuldige tempowisselingen, vierstemmige zang, het kan niet op. De zang aan het einde snijdt recht door de ziel. Als de finale van de show in zicht is, wordt, wijzend op de kreupele Stolt, voorgesteld maar direct door te gaan met de toegift, tot volle instemming van de aanwezigen. Bovendien dient er midden in de nacht nog een overtocht naar Engeland gemaakt te worden, het optreden in de Scala in Londen is al de volgende dag.

Voor de toegift is gekozen voor There Is More To This World, pure verwennerij voor de fans die uitzinnig reageren. Dan wordt er een pianootje op het podium geplaatst en ruimte gemaakt voor de grote afsluitende happening. Voor The Long And Winding Road delen zowel Iamthemorning, Rikard Sjöblom als het voltallige Flower Kings samen het podium. Om gezamenlijk een mooie, gedisciplineerde, orkestrale versie te spelen van het iconische Beatles nummer. Inclusief leesbril en spiekbriefje voor Fröberg en iPhone voor Marjana Semkina.

Als het optreden iets duidelijk maakt dan is het wel dat de band als geheel sterk is gegroeid; hier staat een hecht collectief. Er wordt met veel focus en passie gemusiceerd, het verschil met de eerdere optredens in november 2018 en juni 2019, op zichzelf uitstekend van kwaliteit, is opmerkelijk. Hier staat een echte band, niet een paar willekeurig gekozen muzikanten ter ondersteuning van Stolt. Vooral de gedaanteverwisseling van toetsenman Kamins is illustratief voor deze ontwikkeling. Van ietwat schuchtere inhuurkracht naar volwaardig en zelfbewust remplaçant voor de in TFK kringen bijzonder geliefde Tomas Bodin. Hetzelfde kan gezegd worden over de prestatie van drummer Mirkko DeMaio, chapeau. De serie optredens in Zuid-Amerika in de zomer van dit jaar zou wel eens van doorslaggevend belang kunnen zijn geweest voor het herwonnen wij-gevoel. Een uitstekende ontwikkeling voor de toekomst. En dan is er ook nog grote kans op een nieuw Transatlantic album op niet al te lange termijn, wat wil je nog meer als rechtgeaarde prog-fan?

Foto’s: Monica Duffels (Cultuurpodium Boerderij)