The New MagicAlbum

The New Magic is het geesteskind van de uit ons eigen kikkerlandje afkomstige Martin van Houtum. Hij opereert al vele jaren vanuit Noorwegen als producer en multi-instrumentalist. Misschien dat zijn naam voor een aantal lezers die de Noorse band Zenon kennen niet onbekend klinkt. Hun laatste album “Arven” werd door collega Jurriaan Hage gerecenseerd. Op dat album is Martin van Houtum als bassist te horen.
De beschrijving van de muziek in die recensie is, zij het deels, ook van toepassing op “Bird’s Eye View” van The New Magic. Ook op dit album is de nodige jazz, folk, psychedelica, hypnotiserende ritmes en retro productie te horen.

Van Houtum noemt als belangrijke invloeden psychedelica, progressieve rock, jazz, Afrikaanse en Braziliaanse muziek uit de jaren 70, ambient, elektronische en minimalistische muziek. Hij noemt daarbij namen als Bo Hansson, Brian Wilson en Brian Eno. Wanneer je al deze invloeden op zijn Van Houtums in een blender gooit, rolt daar een typische mix van ambient, jazz en folk uit.

De openingstrack, Moving Sky, vormt een mooie staalkaart van deze stijl. Enigszins zwevende toetsen en soundscapes, vermengd met korte, zich repeterende motiefjes, worden begeleid door retro en droog klinkende jazz drums. Hierover heen zingt Per Kamfjord met zijn ietwat kelige stem een rustige melodie. In de tweede helft horen we heel subtiel een klavecimbel, een instrument dat later een voorname rol speelt op dit album. Tegen het eind wordt het experimenteel en psychedelisch.
Wanneer je het album de titel “Bird’s Eye View” meegeeft, vormt Moving Sky in meerdere opzichten wel een zeer toepasselijke opening.

De titeltrack is een ‘vogelvlucht’ van een kwartier die helemaal in de stijl van Moving Sky op een bijna hypnotiserende wijze aan ons voorbij trekt. Zelfs de zang klinkt bijna hypnotiserend, ook wanneer die tweestemmig is (Brian Wilson?). Soms horen we heel subtiel de toevoeging van een gitaar, die even subtiel weer verdwijnt. Dit geldt tevens voor diverse toetsengeluiden en percussie. Zo weet Van Houtum heel knap een bepaalde sfeer te creëren.
Rond de tien minuten lijkt de vogel even stil te hangen in de lucht om vervolgens weer gewoon door te vliegen.

Sink/Soar Forever, Deep Blue Sea, Future Falling Over en New Day zijn smooth jazzy tracks waarbij het klavecimbel een prominente rol speelt. Dit instrument heeft een vrij directe aanslag met een metalig geluid, waardoor het mijns inziens niet in alle tracks even mooi tot zijn recht komt.
De zang van Kamfjord heeft in zijn tweestemmigheid het mooiste resultaat.
In New Day horen we Van Houtum een fraaie jazzgitaar bespelen met heel eenvoudig, maar karakteristiek spel.
Soft Marble Dance is een leuke folky track, overigens volledig instrumentaal met uiteraard de akoestische gitaar als basis.
In de slottrack, The Elevator, horen we Braziliaanse invloeden terug in het melodietje in de piano, omlijst met karakteristieke Braziliaanse percussie, zij het ingehouden. Van Houtum weet hier mooi te spelen met de melodie, dan weer in het orgeltje, dan weer in de vibrafoon, dan weer in de elektrische gitaar.

Wanneer je zoekt naar rustige, stemmige, ambient-achtige muziek is het zeer de moeite waard om deze ‘nieuwe magie’ tot je te nemen. Zoek je echter naar jubelende prog, kun je deze ‘vogelvlucht’ beter aan je voorbij laten gaan.