Een band met zijn voeten zo sterk in de prog van de jaren 70 als Zenon kom je tegenwoordig niet zo vaak tegen. Grote man is Filip Zenon Ramberg die de liedjes schrijft en alleen een deel van de zang en het basgitaarwerk uitbesteedt. Mocht zijn naam je bekend voorkomen: hij drumde voorheen een jaartje bij Tusmørke.
“Arven” is eerder een ep dan een volledig album, met een grote rol voor losjes geproduceerde psychedelica en retroprog. Beste voorbeeld is wellicht de lange opener Vitne: een hypnotiserend ritme, veel galm, en de gitaar nadrukkelijk op de voorgrond. De zang en harmoniezang lijken bewust niet al te glad geproduceerd, waardoor de jaren 70 nog wat dichterbij lijken. Mooi hoe dit nummer met stemmig pianowerk wordt uitgeluid.
De psychedelica maakt in Minne Av Et Nå plaats voor introspectieve jazz, waardoor het opeens sterk neigt naar muziek op het ECM-label. Zangeres Uller is echter geen jazzzangeres, maar geeft met haar etherische stem het geheel eerder een heel folky inslag.
Hav is een terugkeer naar de riff-gedomineerde prog van de jaren 70, maar boeit een stuk minder: saaie riff, te veel reverb, te weinig melodie. Het ruimtelijke en luchtige Ingen Laerer brengt ons gelukkig weer snel terug bij de sombere jazzinvloeden. Dan zijn we alweer toe aan afsluiter Gå I Stjerne, waarin de lo-fi psychedelica weer de kop opsteekt. Met net iets meer dan een half uur lijkt het gebodene wat karig, maar door het, voor deze moderne tijd, langzame tempo voelt dat niet zo.
Zenon’s retro progrock met dito retro productie is door de toevoeging van jazzy, psychedelische en folky elementen beslist uniek te noemen. Vergelijkingen zijn niet eenvoudig te maken, maar waag ik een poging, dan denk ik met name aan het niet minder eigenzinnige Nucleus Torn op hun laatste twee albums, of de alleskunners van Motorpsycho. Een link is er ook met Jordsjö, want hun Håkon Oftung wordt volgens de bijgeleverde bio bij liveconcerten ingezet. Voorlopig moeten we het doen met de download- of vinylversie van Arven; een cd-versie is er niet.